RECENSIE: Dido - Girl Who Got Away

Cover Dido - Girl Who Got Away
recensie cijfer 2013-04-01 De haren gaan nog steeds recht overeind staan als Dido in het kader van Live 8 het liedje ‘7 Seconds’ in samenwerking met Youssou N`Dour nodeloos geweld aandoet. Schreeuwend, vals, het is dat N`Dour aanwezig is, anders is de aanfluiting compleet. En dat terwijl Dido bekend staat om haar zalvende stemgeluid. Een stemgeluid dat haar op albums van broer Rollo`s Faithless en Eminem`s wereldhit ‘Stan’ bracht. De sample van haar latere hit ‘Thank You’, was de start van een succesvolle carrière. Met haar eerste twee albums, No Angel en Life For Rent wist ze in de top tien van bestverkochte albums in de UK te komen en ook haar derde album Safe Trip Home werd goed verkocht.

Na het uitbrengen van Safe Trip Home startte Dido aan de opvolger. Niet dat het album dan snel in de schappen ligt, want de zangeres neemt graag de tijd voor het afronden van een album. Zo ook voor Girl Who Got Away. Dido kondigde aan dat ze in tegenstelling tot haar eerdere albums meer electro-elementen zou gebruiken. Ze riep niet alleen de hulp in van haar broer Rollo, er zijn ook gastbijdrages van onder andere Brian Eno, Sister Bliss (Faithless) en rapper Kendrick Lamar.

Hoewel meer electro-elementen aangekondigd werden, start Girl Who Got Away doodleuk met ‘No Freedom’ dat maar weinig van die elementen laat horen. Het popliedje leunt op een simpel loopje op de akoestische gitaar en is uitermate geschikt om bij wakker te worden. Samen met het fraaie ‘Sitting On The Roof Of The World’ zijn dit de liedjes die enigszins afwijken. De negen andere songs die Girl Who Got Away rijk is, zijn meer gebaseerd op invloeden uit de dance en triphop. Het is dan ook niet zo gek dat de muziek geregeld aan Faithless doet denken, zonder daarbij overigens al te opzwepend te worden. Het blijft voornamelijk bij dromerige voortkabbelende liedjes met enigszins eenvoudige zanglijnen die vertrouwd klinken door Dido`s zalvende stemgeluid.

Weinig songs op Girl Who Got Away weten echt op te vallen. ‘Day Before We Went To War’, dat deels voor de rekening van Brian Eno komt, doet dit in positieve zin. In negatieve zin valt het eentonige ‘Let Us Move On’ op. De song is niet alleen eentonig, de bijdrage van rapper Kendrick Lamar is er een die de wenkbrauwen doet fronsen. De boos spugende rap past totaal niet bij de glad geproduceerde song. Laat staan bij het ietwat brave imago van Dido zelf.

Girl Who Got Away is geen hoogvlieger. Dat wil echter niet zeggen dat Dido een slechte plaat aflevert. Muzikaal gezien zitten de songs over het algemeen goed in elkaar, alleen de eenvoudige en vaak toch wat eentonige zanglijnen verdienen wel wat aandacht. Desondanks komt Dido er op haar vierde langspeler net mee weg.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Dido Label:Sony Music
Cover Nicole Willis and The Soul Investigators - Tortured Soul

Nicole Willis and The Soul Investigators - Tortured Soul Nicole Willis is een typisch gevalletje van raar, maar waar. De zangeres...

Cover Ntjam Rosie - At The Back Of Beyond

Ntjam Rosie - At The Back Of Beyond De vermenging van Afrikaanse invloeden in Westerse popmuziek is door de grote...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT