Pas in 2013, vier jaar na Far From Arcadia, verschijnt daar nu Bird Hands, het derde full-length album van Clemm. En weer kan er hier op Festivalinfo.nl een positieve recensie volgen met de vraag waarom Clemm nog geen landelijke bekendheid heeft kunnen verwerven. Met een album als Bird hands zou je genoeg mensen moeten kunnen verwennen. Om te beginnen is Clemm uitgegroeid van een soloproject tot een 7-koppige elektronische indiepopband. Onderdeel van deze band zijn twee blazers en leadzanger John Carrie. Samen maken ze een album met een brede sortering in stijlen, terwijl ze toch een grote samenhang tussen de nummers weten te bewerkstelligen. Een melancholische, droevige ondertoon is de bindende factor tussen pop, elektronica, jazz, hiphop en indierock. Het is een beetje een dromerige cd geworden, een cd die je niet in slaap brengt, maar waarmee je wel heerlijk tot rust kan komen. Rust creëren met muziek waar een groovende beat onder zit, dat is best een prestatie waarmee je voor de dag kan komen. De single ‘Horizon’ is erg lekker, op een trage hiphopbeat die begeleid wordt door de blazers is een rapper in een wat verouderde stijl te horen. Hierdoor doet de single wat denken aan een traag nummer van Urban Dance Squad. Het album Bird Hands is net als het materiaal van UDS een cross-over van vele stijlen, maar dan wat dromeriger. Door de traagheid van de nummers kan het af en toe wat op het zeikerige af lijken. De zanger wordt af en toe een beetje drammerig, maar dat zet gelukkig niet door. Het resulteert eerder in een lome setting.
Het is te hopen voor Clemm dat ze wereldwijd, maar zeker in Nederland, dezelfde bekendheid vergaren die ze verdienen op basis van de geleverde prestaties. Bird Hands is in zeker weer een album geworden waarmee ze dat kunnen bereiken.
Chinese Man - Live À La CigaleHet Franse Chinese Man verwierf vooral bekendheid doordat single ‘I’ve Got...
Felix van Cleeff - Into The Dark De laatste tijd komen er redelijk wat singer-songwriters naar voren die een...