Het aantal keren dat Young Galaxy weet te verassen is op één hand te tellen. Het hoge, spookhuisachtige gehuil in ‘What We Want’ mag dan geen briljant idee genoemd worden, het is wel eens wat anders. Het tempo van de nummers verschilt nergens enorm en de melodieën missen de speelsheid van de grote synthpopbands uit de jaren ’80. Enkel ‘Privileged Poor’ kent een vreemde melodielijn, die onherroepelijk doet denken aan dat Zweedse duo dat dit jaar een comeback maakt. Een uitstekend zoethoudertje voor het over enkele weken te verschijnen album van The Knife.
De scherpe randjes ontbreken verder op Ultramarine. De eerste woorden van ‘Hard To Tell’, “For you I am a gangster”, stemmen hoopvol, maar de verwachtingen worden niet ingelost. Opnieuw volgt er een wat zouteloos nummer. De teksten bieden wat dat betreft geen soelaas. Grote verhalen doet zangeres Catherine McCandless niet uit de doeken en prikkelende statements zijn er ook niet te bespeuren. Als het de bedoeling was om een zorgeloos zomerplaatje te maken is Young Galaxy daar uitstekend in geslaagd. Om de luisteraar die wat meer verwacht tegemoet te komen, is het wellicht een idee om tijdens het opnameproces van een volgend album weg te blijven uit zowel Montreal als Göteborg. Een producer en een band die beiden buiten hun comfort zone opereren zou zomaar goed uit kunnen pakken. Wie niet waagt, die niet wint.
Kingdom Come - OutlierWie in de jaren tachtig de hardrock een warm hart toedroeg, kent ongetwijfeld...
Young Dreams - Between Places Er lijkt geen einde te komen aan de stroom jonge indiebands uit Scandinavië....