Met deze mix schuift JJ Grey aan in een lange rij van Amerikaanse artiesten. Ook This River doet regelmatig aan bands als The Grateful Dead en The Allman Brothers denken. Het is met name de uitgebreide blazerssectie die boven alles uitspringt. Zo geven ze ’99 Shades Of Crazy’ een heerlijk funky gevoel mee. ‘Harps And Drums’ heeft een funky bas ritme. Hier is het een mondharmonica solo die wederom een verrassende mix tussen rootsrock en funk creëert.
Tegelijkertijd heeft JJ Grey niet de meest memorabele stem. De degelijke composities weten dat echter grotendeels te verbloemen. De gastzangers op het in 2010 verschenen Georgia Warhorse legden dat euvel echter genadeloos bloot. Op This River zijn geen gastzangers terug te vinden en dat maakt de plaat zwakker dan haar voorganger. Op klassiekere soultracks, als titelnummer ‘This River’, weet JJ Grey wel indruk te maken met zijn uithalen. Helaas is het overwegend funk en rootsrock wat de klok slaat.
Desondanks is This River een plaat geworden die stevig overeind blijft staan. Tegelijkertijd is het een cd die de niche positie van JJ Grey wederom onderstreept. Binnen het oeuvre van de mannen is het echter een nieuw project die nieuwsgierig maakt naar hun aanstaande Europese tournee. Live schijnt de man al een hele reputatie in Amerika opgebouwd te hebben. Ribs & Blues, North Sea Jazz en Bospop wisten het gezelschap te boeken.
Palma Violets - 180Dankzij een beetje hulp van de pers brak Palma Violets in thuisland...
Bert Beenen - Ff Kalm An In 1983 bracht hij met 12 Ambachten, 13 Ongelukken zijn debuutalbum uit....