Rouse heeft al een indrukwekkend cv op zijn naam staan. Dit is maar liefst album nummer tien in vijftien jaar tijd. Je kunt dus wel stellen dat de beste man behoorlijk productief is. Een echt grote hit heeft hij in ons land nog steeds niet gehad, alhoewel hij hier al een aanzienlijke fanbase heeft op weten te bouwen. De muziek van Rouse doet soms denken aan Jason Mraz, maar klinkt subtieler in arrangement en productie. Tekstueel haalde hij zijn inspiratie voor dit album vooral uit zijn gelukkige leventje in Spanje met zijn gezin. Hij verhuisde in 2005 van zijn geboortestaat Nebraska naar het zonnige zuiden van Europa met zijn vrouw en twee kinderen. Het zonnige karakter van de songs op dit album lijkt een weerspiegeling van het klimaat aldaar.
De songs op de plaat vormen qua vorm, thematiek en sfeer een eenheid. De gevoelige snaar wordt zelden geraakt op deze lome zondag- annex lenteplaat. Alleen in het fraaie ‘The Ocean’ schemert een tikje dramatiek en melancholie door. Rouse zingt gemakkelijk, de liedjes zijn van behoorlijke en constante kwaliteit en de productie is ook dik in orde.Het blijft alleen wel een beetje aan de oppervlakte kabbelen, in plaats van echt de diepte in te gaan. Gelukkige muzikanten leveren nou eenmaal niet altijd de meest interessante platen af. The Happiness Waltz is zeker geen slechte plaat, maar ook geen plaat die in menig jaarlijstje zal eindigen.
Laura Mvula - Sing To The MoonDe BBC weet de muzikale gemoederen ieder jaar weer bezig te houden als het...
The Saints - King Of The Sun The Saints zijn voor de punk wat Alfred Russel Wallace is voor de...