Jimi Hendrix - People, Hell And Angels Recensie op Podiuminfo

Cover Jimi Hendrix - People, Hell and Angels

2013-03-22 Jimi Hendrix liep op de basisschool met een bezem rond, fantaserend dat het een gitaar was. Na jarenlang met een éénsnarige ukelele te hebben aangemodderd, kreeg hij op zijn vijftiende zijn eerste gitaar. Twaalf jaar later werd hij bij zijn dood beschouwd als één van de beste en meest invloedrijke gitarist aller tijden, zo niet dé beste. Zijn relatief korte, maar indrukwekkende productieve carrière wordt al jarenlang met succes uitgemolken. People, Hell & Angels is alweer zijn tiende postume album.

Wie van gitaarmuziek houdt, kan alleen maar blij zijn met de melkkoe die Jimi Hendrix is geworden. Het heeft er voor gezorgd dat elk nummer, elke afwijkende versie, al is het maar één noot, inmiddels te verkrijgen is. En Hendrix spreidt zijn virtuositeit in vrijwel elk nummer dat hij maakt tentoon. Dat is genieten.

Ook op People, Hell & Angels laat Hendrix fantastisch gitaarwerk horen, verweven met zijn karakteristieke stem. In ‘Earth Blues’ laat Jimi zijn gitaar swingen, in ‘Somewhere’ sluit hij af met een kenmerkende solo vol wah-wah effecten en in ‘Hey Gypsy Boy’ laat hij een fijne slow blues horen. Het is kortom genieten voor de Hendrix-fans.

Maar veel van die fans zullen een flink aantal nummers herkennen, al dan niet in andere vormen. Elmore James cover ‘Bleeding Heart’ en ‘Hear My Train A Comin’ stonden zelfs nog op het in 2009 uitgebracht Valleys of Neptune. Het unieke materiaal is op. Volgens Eddie Kramer, de geluidstechnicus bij vrijwel alle opnames die Hendrix in zijn carrière maakte, zal in de komende jaren alleen nog nieuw live-materiaal van de legendarische gitarist uitkomen. Hoe productief Hendrix ook was, de uier van melkkoe Jimi begint uitgedroogd te raken.

En People, Hell & Angels kan bij vlagen nog zo goed zijn, het kan niet tippen aan de drie studioalbums die Hendrix uitbracht toen hij nog leefde. Nergens schuilt een verborgen ‘Foxy Lady’, ‘Voodoo Chile’ of ‘Purple Haze’. Wie de ware aard van Jimi Hendrix wil ontdekken doet zichzelf tekort door te beginnen met deze nieuwe plaat.

Uitmelken of niet, alles wat Hendrix heeft gemaakt is het horen en dus het uitbrengen waard. Ook People, Hell & Angels. Sterker nog, het tiende postume album is boven verwachting goed, al kan het niet tippen aan Are You Experienced, Bold As Love en Electric Ladyland. Maar daar hadden we misschien anders over gedacht als Hendrix dit werk zelf nog had uitgebracht.

Recensent:Jelger Woudstra Artiest:Jimi Hendrix Label:Sony Music