David Bowie - The Next Day Recensie op Podiuminfo

2013-03-28 Afgelopen 8 januari, de dag waarop hij zijn 66ste verjaardag vierde, maakte David Bowie bekend dat hij in maart een nieuw studioalbum zou uitbrengen. Deze mededeling kwam zeer onverwacht. David Bowie was toch met pensioen? Zijn laatste album, Reality, was inmiddels alweer tien jaar oud en in 2004 moest Bowie een tournee afbreken wegens hartproblemen. Sindsdien was hij nog slechts sporadisch in de publiciteit. Maar juist op het moment dat de meeste andere mensen met pensioen gaan, keert Bowie, na tien jaar radiostilte, terug aan het front.

De hoes van The Next Day is een nogal opvallende bewerking van de hoes van Heroes, het tweede album uit Bowies zogenaamde Berlijnse Trilogie. Dit suggereert een terugkeer naar de muziek die Bowie eind jaren ’70 in de Duitse hoofdstad maakte. De eerste single van The Next Day laat echter een heel ander geluid horen. ‘Where Are We Now’ is een rustige, nogal melancholische song, waarin de oude Bowie lijkt terug te kijken op zijn leven. Wel staat de tekst bol van de verwijzingen naar Bowies verblijf in Berlijn.

Zoals ‘Where Are We Now’ al deed vermoeden is The Next Day geen direct vervolg op de Berlijnse Trilogie. Desondanks bevat het album zeker wel verwijzingen naar deze periode. Zo doet albumopener ‘The Next Day’ denken aan een nummer als ‘Beauty And The Beast’, inderdaad afkomstig van Heroes. Ook de trage afsluiter ‘Heat’ roept herinneringen op aan dit album en aan zijn voorganger, Low. Dit geldt in nog sterkere mate voor de veel te korte, instrumentale bonustrack ‘Plan’. Hierin hoor je duidelijke echo’s van Bowies experimenten met Brian Eno.

Het overgrote deel van The Next Day verwijst echter niet specifiek naar Bowies Berlijnse periode. De muziek op het album is behoorlijk gevarieerd. Van het kale, hoekige ‘Dirty Boys’, met een belangrijke rol voor de baritonsaxofoon van Steve Elson, tot de weelderig gearrangeerde ballad ‘You Feel So Lonely You Could Die’, waarin Bowie zich vocaal van zijn beste kant laat zien. In ‘If You Can See Me’ grijpt Bowie even terug op zijn drum ‘n’ bass plaat Earthling. Nummers als ‘The Stars Are Out Tonight’, ‘Love Is Lost’ en ‘Dancing Out In Space’ zijn typische poprocknummers, zoals Bowie ze vooral in de jaren ’80 maakte.

Bowie laat op The Next Day dus een redelijk gevarieerd geluid horen, maar dit komt nergens geforceerd over en bovendien klinkt het album behoorlijk coherent. Daarnaast, en dat is natuurlijk het allerbelangrijkste, zijn de nummers vrijwel allemaal dik in orde. Bowie had duidelijk genoeg inspiratie en The Next Day klinkt dan ook fris en geïnspireerd. Het enige wat ontbreekt is een hit van het kaliber ‘Let’s Dance’ of ‘Heroes’. Het is natuurlijk al heel goed nieuws dat Bowie überhaupt nog een nieuw album heeft gemaakt, maar dat hij zijn beste plaat in dertig jaar zou afleveren, daar had waarschijnlijk niemand op gerekend. Nu maar hopen dat hij, ondanks de negatieve berichten hierover, toch nog eens op tournee gaat.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:David Bowie Label:Sony Music