.jpg)
2013-05-30
Al vanaf de jaren negentig maakt Lisa Germano bijzondere muziek waarin ze zichzelf blootlegt. Door zelf de meeste instrumenten te bespelen en allerlei vreemde geluidjes toe te voegen, levert dit de meest aparte en eigenaardige platen op. Haar nieuwste en tevens tiende album No Elephants is daarop geen uitzondering. ‘Ruminants’ begint met het geluid van krassende kraaien en een piano. Al snel komt de hese stem van Lisa Germano erbij. Het is een voorteken voor de rest van de plaat, waarop de meest vreemde geluidjes langskomen. Van andere diergeluiden zoals bijen tot het gekraak van een mobiele telefoon door een geluidsbox: het kan bijna niet gekker. Ook verstoren deze geluiden de rust die over het geheel hangt. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat je constant je telefoon moet checken om te kijken of het niet toevallig de jouwe is.
In ‘Apathy For The Devil’ wordt het gewoon een beetje eng, als duidelijk aanwezige maar onverstaanbare stemmen continu door het nummer klinken. Best een leuk idee hoor, maar het luistert verre van lekker. Zo gaat het helaas tot het einde door, waarbij ‘Feast’ gelukkig een uitzondering vormt door integratie van strijkers en een wat vrolijkere melodie.
Er schijnt een bepaalde schare fans op deze wereld te zijn die de muziek van Lisa Germano aanbidt. Ongetwijfeld gaat deze ook weer los op No Elephants. Het is ongrijpbare muziek met vreemde melodieën en geluidseffecten. Ergens is te horen dat er iets mysterieus en bijzonders aanwezig moet zijn. Toch kost het teveel moeite om de plaat te kunnen begrijpen, ondanks dat deze maar een ruim half uur duurt. Misschien begrijp ik het gewoon niet, maar No Elephants is niet echt aan mij besteed.
.jpg)
The Basics - Ingredients “Now You`re Just Somebody That I Used To Know” . Je moet werkelijk onder een...
.jpg)
Suuns - Images Du Futur De Canadese band Suuns heette aanvankelijk Zeroes, maar er bleek al een...