.jpg)
2013-05-12
Killswitch Engage heeft zijn nieuwste album Disarm The Descent genoemd en het typeert meteen de neerwaartse spiraal waarin de metalcore-formatie zich bevond. Voormalig zanger Howard Jones zat niet lekker in zijn vel, wat tot uiting kwam in het tegenvallende self-titled album uit 2009. Het was overduidelijk dat Jones de fut kwijt was en de rest hier in mee trok. In 2011 stapte hij op, waardoor gitarist Adam Dutkiewicz en kornuiten weer op zoek konden naar een nieuwe zanger. Onbewust had Dutkiewicz deze al gevonden toen hij Times Of Grace begon met Jesse Leach. De man die eveneens verantwoordelijk is voor de ongelofelijk brute vocalen op het legendarische debuut Alive Or Just Breathing. Jesse en Adam hadden elkaar weer gevonden, de muziek voor een nieuw album was reeds geschreven, dus deze bal hoefde alleen nog maar ingekopt te worden. Disarm The Descent is het resultaat en de titel slaat op het omkeren van die neerwaartse spiraal die eerder omschreven is. De self-titled was het op zijn zachtst gezegd zeurderig en zocht een meer donkere kant op. Met release nummer zes op zak zitten ze weer op het juiste spoor en zijn ze helemaal in topvorm. Met de zang/schreeuw-kwaliteiten van Jesse Leach mogen ze zich officieel weer heer en meester van de metalcore noemen. Een stempel die ze kregen toegewezen in 2002, toen Leach ook al aan het front stond. Dat lijkt haast geen toeval te zijn.
Er is altijd al een strijd geweest tussen de fans wie nu de betere is, Leach of Jones. Dat laten we hier even in het midden, want beiden hebben zo hun eigen kwaliteiten. Jones liet Killswitch bombastischer klinken, terwijl Leach destijds vooral een furieuze schreeuw had. Op Disarm The Descent is goed te horen dat die door de jaren heen een stuk minder fel geworden is, maar zijn zuivere zang is er op vooruit gegaan. Hij heeft een beetje bombast van Jones overgenomen, wat een grote plus is, maar zijn schreeuw staat niet meer op zichzelf. Die heeft veel backing van Dutkiewicz nodig om deze enigszins bruut te laten klinken. Dat is niet per sé een minpunt want het levert een sterke mix aan vocalen op, waarbij de zuivere zangstukken er geregeld doorheen gemengd worden.
Ze trekken meteen alles open met ‘The Hell In Me’, die met een blastbeat je oren binnen stormt. Alle kenmerkende elementen van de metalcore-blueprint zitten er in: de schreeuw, de zuivere zang, de positieve boodschap, de gevoelige bridge, het einde waarop alles nog een keer los gaat. Alles klopt van top tot teen. Voor de verandering hebben ze er nu ook gitaarsolo’s in gegooid, waarvan de eerste in ‘The New Awakening’ te bespeuren is en ze vervolgens spaarzaam verdeeld worden. Als ze het doen, dan tilt het de track naar een hoger niveau. Voorheen werden ze de koningen van de “New Wave Of American Heavy Metal” genoemd en die titel pakken ze met Disarm The Descent weer met beide handen aan.
.jpg)
Soap&Skin - SugarbreadIn 2008 debuteerde de toen achttienjarige Oostenrijkse Anja Plaschg onder de...
.jpg)
The Basics - Ingredients “Now You`re Just Somebody That I Used To Know” . Je moet werkelijk onder een...