_Silence_The_World(2013).jpg)
2013-05-13
Wanneer je de bandfoto van Adept ziet, vrees je het ergste. We zien vijf wat onzeker kijkende jongens met de haren netjes in model geföhnd. De frontman echter laat als een soort reactie hierop zijn getatoeëerde armen graag zien en draagt een shirt met omgekeerd kruis. Kortom dit lijkt erg veel op een geprefabriceerd mainstream emocore groepje. Maar schijn bedriegt. En hoe!Adept laat namelijk op haar derde album Silence The World genoeg ballen horen om onze aandacht ruimschoots vast te houden. Zo zijn we de wat sullige bandfoto snel vergeten. De ziedende metalcore met een vleug deathmetal, hardcore en postrock is bijzonder smakelijk.
Dat de heren uit Zweden komen is goed hoorbaar omdat op het album regelmatig verwijzingen te horen zijn richting de melodieuze deathmetal stroming uit Göteburg. Dat dit niet toevallig is wordt snel duidelijk als we ontdekken dat Fredrik Nordström de plaat heeft geproduceerd. Deze man heeft bijna alle topacts binnen de Zweedse deathmetal wel eens onder zijn hoede gehad.
In vrijwel elk nummer wordt de brute riff vergezeld van gitaarloopjes die een flinke diepgang verraden. In eerste instantie wordt je overrompeld door het brute geweld, maar de verborgen subtiliteit ontvouwt zich per draaibeurt De zang van Rober Ljung loopt van een gruwelijke grunt langs een ziedende schreeuw tot aan wat spaarzame cleane vocalen.
De plaat is onderverdeeld in twee delen. Halverwege mogen we namelijk even op adem komen met twee minuten postrock in de vorm van ‘Orion’. Maar wat we daarvoor en daarna te horen krijgen is behoorlijk heftig. Zo is ‘Means To An End (The Greatest Betrayer)’ de perfecte blauwdruk voor een Adept song. Een supersnel eerste deel met grunt, scream en cleane zang, wordt gevolgd door een stukje postrock waarna de brute riff gezelschap krijgt van de zang van ene Melanie Wehbe, die normaal gesproken in de hoek van de hippe popmuziek zit.
Eigenlijk is elk nummer van hoog niveau en horen we amper een zwakke plek in de ziedende metalcore. Snelle nummers als ‘Heart vs Beats’ , ‘Aftermath’ en ‘The Ocean Grave’ bieden meer melodie dan je bij een eerste beluistering zou vermoeden. Maar ook de wat minder snelle nummers zoals de heerlijk lompe opener ‘Forever And A Day’ en ‘Established 2004’ zijn bijzonde boeiend door de afwisseling die Adept hoog in het vaandel heeft staan. Hoogtepunten noemen is amper mogelijk of het moet het lompe en tegelijkertijd melodieuze ‘Secrets’ zijn dat stug doordraaft, maar een heerlijke onderhuidse gitaarpartij op de mat legt.
Wie na de veertig minuten pure energie niet genoeg heeft moet gewoon de play knop weer eens indrukken, want Silence The World verdient het om gehoord te worden. De wereld krijgen we er niet stil mee, maar wij houden even onze mond. Mooie plaat!
.jpg)
Dangers of the Sea - Dangers Of The SeaHet Deense Dangers Of The Sea levert met deze titelloze schijf hun debuut...
.jpg)
Gloomball - The Distance Gloomball is blijkbaar een Duitse hard rockband. Blijkbaar, want bij de...