RECENSIE: Portico Quartet - Live/Remix

Cover Portico Quartet   - Live/Remix
recensie cijfer 2013-05-08 Voor eenieder die veel elektronica luistert en zich ook eens wil verdiepen in jazz is Portico Quartet een uitstekend gezelschap om hier een begin mee te maken. Al drie albums lang verbluffen de Londenaren door jazz als uitgangspunt te nemen en vervolgens aan de slag te gaan met beats en ambient. Op het dubbelalbum Live/Remix is er wederom sprake van dit hoge niveau. Het eerste schijfje met live-uitvoeringen van het al bekende repertoire bevat het antwoord op de vraag hoe (post)moderne jazz moet klinken. Het is geen koude afrekening met de grote namen uit de historie. Eerder kun je spreken van een voortzetting hiervan, maar dan aangepast aan de huidige tijd.

Met name de slagwerkers zijn verantwoordelijk voor de toegevoegde waarde van deze live cd. Drummer Duncan Bellamy is degene die voor de moderne slag in de muziek van Portico Quartet zorgt. Zijn spel begint in meerdere nummers dienend, maar op het moment dat bijvoorbeeld ‘Clipper’ zich lijkt te ontwikkelen naar een traditioneel jazznummer deconstrueert hij het geheel door te kiezen voor iets dat onmogelijk een ritme te noemen is. Percussionist Keir Vine bespeelt voornamelijk de Hang en hiermee weet hij in het fundament van de band al toonverschillen te brengen. Dit is een prettig startpunt voor de bassist en de saxofonist om de nummers van melodie te voorzien.

Jack Wyllie’s saxofoonspel profiteert volop van de akoestiek. Het mystieke motief van ‘Ruins’ klinkt hier voller. De vier Engelsen presteren het om intenser te klinken. De beats zijn net even scherper en in de opbouw van bijvoorbeeld ‘Window Seat’ speelt dynamiek een belangrijke rol. Met de samensmelting ‘Rubidium/Line’ weet Portico Quartet dan weer te verrassen. Het gefreak uit het middenstuk van ‘Rubidium’ is nergens te bekennen. Wanneer het publiek na tien minuten begint te klappen blijft de band gestaag doorspelen. ‘Steepless’ is een ander hoogtepunt. Na een abstract begin komt het nummer los vanaf de intrede van minimalistische percussie. Cornelia, die ook op de nieuwe Bonobo de show steelt, zingt loepzuiver en doet aan het einde van het nummer erg aan Björk denken.

De cd met remixen is in dit geval eens niet overbodig. Slechts twee alternatieve uitvoeringen gaan faliekant de mist in. LV maakt van ‘City Of Glass’ een chaotisch geheel. Het is zeker gelaagd, maar de samenhang is ver te zoeken. Ook DVA’s remix van ‘Laker Boo’ verdient het niet om tussen al dit moois te staan. Rare stemmetjes en een lompe beat zorgen ervoor dat enkel het middenstuk enigszins verband houdt met het origineel. Berlijner Luca Lozano weet er wel dat voor de hand liggende maar dampende technonummer van te maken. De grote naam op de remix cd is SBTRKT. Hij verrast met een stijl die anders is dan normaal, maar met een hemels UK Garage baslijntje geeft de jonge producer zeker zijn visitekaartje af. Zo heeft Portico Quartet met deze tussenrelease zijn vakmanschap nog maar eens getoond. Hulde.
Recensent:Jasper Klomp Artiest:Portico Quartet Label:Real World
Cover Wolf in Loveland - Wolf In Loveland

Wolf in Loveland - Wolf In Loveland Wolf In Loveland is een zevenkoppige band rondom de pas twintigjarige...

Cover Bullerslug - Cheer Up, Goth!

Bullerslug - Cheer Up, Goth! Bullerslug is een nieuwe band uit ons eigen kouwe kikkerlandje, maar de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT