.jpg)
2013-05-04
Onze oosterburen staan bekend om hun liefhebberij voor progressieve en symfonische rock. Bands als Porcupine Tree en Riverside zijn mateloos populair in Duitsland. Zelf hebben ze met bands als RPWL ook genoeg te bieden in deze en aanverwante genres. Sinds een aantal jaren kan daar ook Long Distance Calling aan toegevoegd worden; een post-rock band uit Münster. In de beginjaren speelden ze vooral instrumentale progressieve muziekstukken, maar op nieuwste wapenfeit The Flood Inside hebben ze ook gebruikt gemaakt van vocalisten. Martin Fischer leent zijn vocalen voor vier van de acht tracks, maar ook Noorse singer-songwriter Petter Carlsen en Anathema-zanger Vincent Cavanagh zijn van de partij.
Het album trapt af met het instrumentale ‘Nucleus’; een track die uit meerdere gedeeltes bestaat. Wat gelijk opvalt is dat de productie ietwat aan de doffe kant is. Dit is vooral hoorbaar als je een enkele track in een playlist verwerkt met andere releases en dan de sound vergelijkt. ‘Inside the Flood’ is vervolgens een lekkere track met onverwachte wendingen. Na een zwaar begin met een dichtgemetseld geluid volgt halverwege een gedaanteverwisseling: de wolken lijken open te breken en er volgt een melodieus middenstuk inclusief simpele, maar fraaie gitaarsolo.
De leadsingle ‘Tell the End’ vormt het hoogtepunt van het album. In dit nummer werken de instrumentale composities van de band het beste in samenwerking met de zang van Fischer. Melodisch gezien is dit nummer wellicht ook het meest toegankelijk. Wel valt ook in dit nummer op dat er wel erg veel gitaarlagen over elkaar gelegd zijn, waardoor de sound soms te dik dreigt te worden. Het gemis aan helderheid in de productie helpt dan ook niet echt.
‘Waves’ is de interessantste van de instrumentale tracks. De geluidseffecten (vooral op koptelefoon) in combinatie met de dromerige muziek vormen een mooi geheel. Het complete album is echter niet op alle fronten geslaagd; niet alle nummers zijn even sterk en met zoveel minuten aan instrumentaal materiaal moet hetgene dat je muzikaal biedt wel erg bijzonder zijn om de volledige speelduur te blijven boeien. En laat dat nou niet overal het geval zijn. Toch tillen de sterke punten (de betere songs, de melodielijnen, de kracht) het geheel naar een voldoende en er valt voor de liefhebber genoeg te genieten.
.jpg)
Roza Lozica - Roza Lozica EPZe staan er meestal een beetje wegstopt bij. Vaak op de maat van de muziek...
.jpg)
The Jig - Aargh! Vette funk met als thuisbasis Amsterdam. The Jig maakt het. Beïnvloed door...