Tiny Legs Tim - TLT Recensie op Podiuminfo

2013-05-14 Jarenlang knokte Tim de Graeve tegen een leverziekte. Twee levertransplantaties later heeft hij de strijd gewonnen en leverde het hem een hernieuwde muzikale drive en een artiestennaam op: Tiny Legs Tim. Met zo’n naam moet je wel Delta blues maken. Dat doet de 35-jarige Belg met verve op zijn tweede plaat TLT.

De drieslagnaam van de bluesmuzikant mag cliché overkomen, maar is niet zomaar een leuke naam. In de vijf jaar dat Tim moest vechten voor zijn leven, zorgde de cortisone ervoor dat zijn spieren vrijwel verdwenen. Het resultaat: tiny legs. En een hoop inspiratie voor zijn muziek.

In de teksten van Tiny Legs Tim staan veel (in)directe referenties naar zijn strijd. Opener ‘Can’t Win Them All’: ”They say you can’t win them all, but I sure have won a few [….] It reminds me that ashes is the best soil to grow”. In slowblues ‘Please Dr. Please’, waar de titel zelf al een verwijzing is: ”Let me die, or let me go”.

Like a phoenix from the flames brengt Tim tien nummers lang gedreven Delta blues. Veel slidegitaar, stuwende baslijnen en een rauwe stem die daarbij hoort. Hoogtepunten worden gevormd door het robuuste ‘Can’t Win Them All’, het uptempo ‘Backbone Blues’ en ‘One Of These Days’. Het is niet bijster vernieuwend, maar wel met overtuiging gespeeld. Bovendien haakt Tiny Legs Tim perfect in op de hernieuwde populariteit van kale bluesnummers, een revival die werd ingeleid door Seasick Steve.

Het is zonde dat de carrière van Tiny Legs Tim werd gehinderd door zijn ziekte. Want er zit meer in het vat voor deze gitarist dan shows op feesten en partijen in en rond Gent. Een bluesy geluid wil het grote publiek nog wel eens afschrikken, maar de nummers van Tiny Legs Tim hebben het in zich om, net als de muziek van Seasick Steve, zich in je hoofd te nestelen en daar niet meer weg te gaan. Dan kun je ook een groter publiek bespelen. Tiny Legs Tim hoeft alleen nog maar ontdekt te worden.

Recensent:Jelger Woudstra Artiest:Tiny Legs Tim Label:Eigen Beheer