.jpg)
2013-05-29
Tekstschrijver Drew Gonsales groeide op in Trinidad, maar verhuisde op dertien jarige leeftijd naar Canada. In dit land aangekomen verdiepte de zanger zich in zijn muzikale geschiedenis en leerde zo de wereld van soca, salsa en regae kennen. Maar ook Canadese artiesten als Neil Young bereikten zijn oor. Nu is hij frontman van Kobo Town en levert hij met zijn band het tweede album af. Een plaat waarop al deze invloeden, al dan niet zeer subtiel, weer terug te vinden zijn. Terwijl het zomerweer nog lang op zich laat wachten biedt Jumble In The Jukebox verlichting. Het zijn hoofdzakelijk vrolijke reggae en calypso ritmes die op deze plaat de boventoon voeren. ‘Postcard Poverty’ heeft een heerlijke blazerssectie en het simpele, aanstekelijke refrein nestelt zich zo in je hoofd. Het nummer is desondanks een aanval tegen de mensen die op vakantie gaan om armoede te bekijken en bevat daarmee een goede maatschappijkritische tekst. Het lied doet muzikaal en tekstueel aan de muziek van de Sierra Leone Refugee All Stars denken. Het gros van de nummers op Jumble In The Jukebox lijkt geinspireerd door dit gezelschap.
Helaas weet Kobo Town niet de variëteit van deze Afrikaanse band te behouden. De stem van Drew Gonsales begint op een gegeven moment te vervelen. Zijn neusklank houdt het niet twaalf nummers lang vol. Ook tekstueel zijn de liedjes lang niet altijd even boeiend. Refrein ”Tick Tock Goes The Clock” is wel erg simplistisch gevonden.
Desondanks jengelen de blazers en gitaren heerlijk. De nummers stralen allen een enthousiaste vrolijkheid uit die maken dat je plots het sombere mei weer vergeet. Dit weet Kobo Town gemakkelijk voor elkaar te krijgen en daarmee verdient Jumble In The Jukebox het om de komende paar weken nog een aantal keer uit de kast geplukt te worden.
.jpg)
Born Ruffians - Birthmarks “Aanstekelijk, geestig, fris en vooral energiek zijn deze drie jonge...
.jpg)
Samba Toure - Albala Over de huidige politieke crisis in Mali is de afgelopen maanden genoeg...