.jpg)
2013-05-17
“Aanstekelijk, geestig, fris en vooral energiek zijn deze drie jonge Canadese knullen op hun geweldige debuut Red, Yellow and Blue.”, dat schreef collega recensent Martijn Arendshorst in 2008 op deze website over het debuut van Born Ruffians. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is de band met Birthmarks toe aan de release van hun derde full length album. Het schrijven van de nummers, “on the road” en tijdens het verblijf van het kwartet in een boerderij in Ontario, heeft zo’n drie jaar in beslag genomen. De band wil terug naar de dagen dat de debuutplaat werd opgenomen en de grote vraag is natuurlijk of dat is gelukt.Birthmarks opent met het nummer ‘Needle’, dat begint met harmonieuze samenzang zoals we dat tegenwoordig kennen van bands als Fleet Foxes. Daarna vloeit het nummer al snel over in een herkenbare indiepopsong met een bombastische doch minimale sound en met een elektronisch sausje. De band heeft daarmee direct het geluid te pakken waar de rest van de plaat aan wordt vastgehouden. Verantwoordelijk voor deze strakke en wellicht wat overgeproduceerde sound, waar volgens frontman LaLonde overigens door de band zelf voor gekozen is, is Roger Leavens van Boombox Sound in Toronto.
Born Ruffians weliswaar afscheid genomen van het rammelende geluid waarmee het debuteerde, maar de nieuwe sound past perfect bij de zoete en catchy indiepopsongs waar de band het nu mee probeert. De vier Canadezen lijken daarin op het eerste gehoor te slagen. Met de nummers ‘Needle’, ‘6-5000’ en ‘Ocean’s Deep’ kent de plaat een meer dan goede start. Rond het midden van de plaat komt de klad er echter in met de nummers ‘Golden Promises’ en ‘Rage Flows’. Deze nummers hebben teveel distortion en klinken mede daardoor nergens naar. Op de tweede helft van de plaat slaat de band vervolgens door naar de pop-kant van het muzikale spectrum, met als dieptepunten de nummers ‘So Slow’ en ‘Too Soaked To Break’, en stort het kaartenhuis ineen. De catchy indiepop maakt plaats voor passieloze pop.
“Grijp je kans nu ze nog in kleine zaaltjes te spotten zijn, want deze jongens zullen stuiterend de wereld gaan veroveren.. Met deze opmerking sloot mijn college zijn recensie van de debuutplaat van Born Ruffians af. Gelet op waar de band nu staat en gelet op deze derde “make it or brake it” plaat, moet geconcludeerd worden dat de band het niet waar heeft gemaakt. Met weemoed zullen LaLonde en de zijnen terugdenken aan de dagen dat de debuutplaat werd opgenomen. Teruggaan naar die dagen is ze met Birthmarks niet gelukt.
.jpg)
Francis International Airport - CacheProbeer maar eens een aantal bands uit Oostenrijk op te noemen - je strandt...
.jpg)
Kobo Town - Jumble In The Jukebox Tekstschrijver Drew Gonsales groeide op in Trinidad, maar verhuisde op...