Frontman Alan Nimmo trekt de kar. Zijn gitaarspel is goed, maar hij vestigt vooral de aandacht op zich met een prettig stemgeluid. In het refrein van ‘More Than I Can Take’ gebruikt Nimmo zijn kopstem en dat maakt het openingsnummer nog overtuigender. Het kent namelijk een enorme drive die voortkomt uit een uitstekende riff.
Naast het maken van een kleine buiging naar landgenoot Frankie Miller met het coveren van ‘Jealousy’, eert King King ook Free. De Britse band, bekend van ‘All Right Now’, zal waarschijnlijk goedkeurend knikken bij het horen van ‘Heavy Load’. King King evenaart het origineel op zijn minst. Door de distortion is deze uitvoering steviger en daarmee pakkender dan het cleane nummer uit 1970.
Zoals eerder aangehaald is niet het hele album van dit niveau. De standaard blues-tranentrekker ‘A Long History Of Love’ is simpelweg te lang. De gitaarsolo, die er overigens best mag zijn, laat maar op zich wachten. Daarnaast valt ‘Can’t Keep From Trying’ bij de rest uit de toon vanwege de vrolijke inslag. De bluesrock is hier ver te zoeken.
King King weet te overtuigen op het moment dat de muziek stevig is. Voor ‘One More Time Around’ geldt in feite hetzelfde als het openingsnummer. In dit soort nummers werpt toetsenist Bennett Holland met zijn lang uitgerekte tonen een geluidsmuur op. De riff steekt prima in elkaar en dan krijg je met het bereik van Nimmo, zowel qua zang als tijdens zijn solo’s, vanzelf een goed nummer. King King heeft het in zich om meer te worden dan de kroonprins van de bluesrock.
Daniel Norgren - Buck Buck is album nummer drie van de Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren...
King of the World - Can`t Go Home Met King Of The World is Nederland een heuse supergroep rijker. Voor dit...