Daniel Norgren - Buck Recensie op Podiuminfo

2013-05-11 Buck is album nummer drie van de Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren. Hij vormt een one-man band: hij zingt, speelt elektrische gitaar en tegelijkertijd bespeelt hij met zijn voeten de drums. Zijn eerste twee platen lieten al horen dat hij van veel markten thuis is, maar vooral vergelijkingen met Tom Waits werden snel en veelvuldig gemaakt. Zijn bluesy gitaarspel vormde de kapstok voor de vocale voordracht en arrangementen. Nu is er dan Buck; een album met een verhaal en bovenal een prachtige vormgeving.

De limited edition is voor de fans onmisbaar. Het geheel is als boekwerk vormgegeven, inclusief liedteksten en experimentele fotografie van desolate en bosrijke Scandinavische omgevingen. De titel Buck slaat op de koosnaam die hij zijn oude, benzine slurpende Volvo geeft. De soundscapes die over het album verspreid staan bevatten klanken van die wagen en geven, in samenwerking met het grafische gedeelte, een mysterieus en filmisch tintje aan het totaal.

Het album neemt aanzienlijk de tijd om op gang te komen; na de eerste van de in totaal vier soundscapes (die de rode draad op het album vormen) ‘Go Play With Him’, volgt het tien minuten durende ‘Howling Around My Happy Home’. Het nummer bouwt zich op rondom een kale, repeterende drumbeat. Aangezien de song geen overgangen of tempowisselingen kent, is het een saaie zit. Twaalf minuten in het album en saaiheid loert al om de hoek. Sterker nog: het blijkt nu al een opgave om je aandacht bij het album te houden. Een zeer vreemde keuze van Norgren om zo het album te beginnen.

Pas bij liedje nummer drie (‘Once A Queen’) openbaart zich de schoonheid van de muziek. De sfeervolle, kleine song vormt het eerste hoogtepunt van het schijfje. Zo komt eigenlijk de hele plaat een beetje wispelturig over. De plaat lijkt nergens op gang te willen komen; na bijna elke goede song (‘Whatever Turns You On’ en ‘Moonshine Got Me’ zijn de meest aansprekende) komt er weer een gedeelte dat de vaart er weer onmiddellijk uit haalt.

Als Norgren op dreef is, en dat is hij vooral als hij zijn meest door blues geïnspireerde nummers speelt, is hij steengoed. Helaas gaat het artistiek gezien alle kanten op, wat dit album als een stuurloos geheel doet overkomen. Dan kan zo’n sfeervolle vormgeving nog zo’n mooi geheel vormen met de muzikale rode draad, punt blijft wel dat dit te lange album maar half geslaagd is.

Recensent:Etan Huijs Artiest:Daniel Norgren Label:Cool Buzz