.jpg.jpg)
2013-06-05
De Nieuw-Zeelandse groep The Babysitters Circus heeft zowel zijn bestaan als zijn naam ontleend aan het feit dat er een viertal heren aan het oppassen was bij de huidige manager van de groep. Allen hadden ze al flinke ervaring in de muziekindustrie en dat kwam samen nog beter naar boven. Het klikte zo goed tussen deze heren, dat daar wel iets mee gedaan moest worden. Dat “iets” resulteerde vorig jaar in de zomer in hun debuutsingle en de gigantische hit ‘Everything’s Gonna Be Alright’. Nu een jaar later volgt daarop eindelijk het gelijknamige album, Everything's Gonna Be Alright. Qua naamgeving valt er bij de babysitters niet heel veel creativiteit te bespeuren, muzikaal blijkt dat vaak ook het geval.The Babysitters Circus heeft flink de tijd genomen om van een single uiteindelijk naar een album te komen. Een jaar werken leverde 14 nummers en een ruime vijftig minuten muziek op. Het resultaat is gewoon een aardige popplaat, niets meer niets minder. De muziek is een crossover van hiphop, elektro en bevat verder zeer veel verwijzingen naar hits uit de popmuziek. De nieuwe single ‘Mondays’ is wel aardig, maar het niveau van ‘Everything’s Gonna Be Alright’ wordt zeker niet geëvenaard. Met zijn aanstekelijke fluitdeuntje zou ‘No More’ wat dat betreft een betere opvolger geweest als hitsingle. Het hardere ‘Getting Through’ zou dan weer op menig rap album niet misstaan hebben. Uit deze twee nummers blijkt dat de heren goed op de hoogte zijn van de manier waarop de popnummers in elkaar horen te steken. Ze weten precies wat ze aan het doen zijn. De nummers zijn goed uitgewerkt en de popsound is goed geanalyseerd en verwerkt. Zo is er bijvoorbeeld in het verder hoogst irritante ‘Ping Pong Ball’ een sampletje verwerkt van de oude hit ‘Gypsy woman’ van Crystal Waters. ‘Aliens’ heeft dan weer wat weg van ‘Spaceman’ van Babylon Zoo en ‘Babysitters Gonna Roll’ speelt weer leentjebuur bij de klassieker ‘Take Me Home, Country Roads’ van John Denver.
Er is goed over nagedacht en toch blijkt het op cd niet te werken. Het album lijkt gewoon te weinig hoogtepunten te bevatten, maar heeft halverwege wel grote uitschieters naar beneden. Zo kun je ‘5 Bucks’ een kaal nummer met gitaar en drum noemen, maar saai zou wellicht een helderdere omschrijving zijn. Ook het al eerder genoemde ‘Ping Pong Ball’, het nummer wat er op volgt is gewoon ronduit irritant. Hierdoor redden de babysitters het niet met hun versie van de jaren negentig popmuziek. Het is gewoon niet voldoende om de plaat boeiend te maken. Iets wat hun live performance echter ruim goed schijnt te maken.
.jpg)
Outlandish - Warrior//WorrierWaqas Ali Qadri, Isam Bachiri en Lenny Martinez vormen samen al ruim 15 jaar...
.jpg)
Paramore - Paramore Paramore heeft ruim de tijd genomen voor de opvolger van het met goud...