Bonobo lijkt zoekende te zijn naar iets nieuws. Dit is onder andere te merken aan het gebruik van verschillende vocalisten. Waar op voorgaande albums Andreya Triana en Bajka meerdere nummers zongen en zo voor consistentie zorgden, is dit nu weg. Bonobo lijkt zich dan ook in dienst te stellen van de vocalisten. Hierbij is het probleem dat enkel Cornelia weet te overdonderen. Haar lieflijke stem in ‘Pieces’ is een prettige verrassing aan het einde van het album. Een grote naam, Erykah Badu, lukt dit niet. Net als bij ‘See Thru To U’ van Flying Lotus is haar bijdrage wat gewoontjes en rijst de vraag wat zulke getalenteerde musici in haar zien.
Er valt echter genoeg te genieten op The North Borders. Zo weet Bonobo in ‘Emkay’, ondanks een op het eerste gehoor bedenkelijke beat, een rustgevende sfeer neer te zetten. Het is in feite niet te bevatten hoe hij dit voor elkaar krijgt. De gelaagdheid krijgt op de een of andere manier de overhand, zonder dat de beat naar de achtergrond verdwijnt. Aan het beste nummer, ‘Cirrus’, kleeft een smetje dat exemplarisch is voor het album. De referenties naar andere artiesten zijn namelijk voortdurend overduidelijk. In het geval van ‘Cirrus’ krijg je het idee dat er per ongeluk een nummer van Four Tet op de plaat is gezet. Bonobo gebruikt de vibrafoon en xylofoon op eenzelfde manier als Kieran Hebden. Het is waanzinnig knap, maar Green heeft al bewezen de kwaliteiten te bezitten om met zijn eigen sound goede muziek te maken.
Jello Biafra and the Guantanamo School of Medicine - White People And The Damage DoneVanaf een bontgekleurd hoesje staart een vals grijnzende kleuter met drie...
Zagar - Light Leaks Een album uitbrengen, op tournee gaan en vervolgens weer snel de studio in....