Depeche Mode - Delta Machine Recensie op Podiuminfo

2013-05-04 De populariteit van Depeche Mode kent geen grenzen. Meer dan ooit wordt de band gezien als de verbindende factor tussen pop, rock en gothic. Het levert Depeche Mode geen windeieren op. De grote hallen worden dan ook moeiteloos gevuld. Omdat Depeche Mode daarbij nog steeds relevant plaatwerk aflevert blijft de band ook niet hangen in haar oude glorie. Het is de vraag of Depeche Mode op Delta Machine het hoge niveau van voorganger Sounds Of The Universe heeft kunnen evenaren. Volgens Martin Gore zou de plaat meer moeten worden vergeleken met Violator en Songs Of Faith And Devotion.

Gore heeft wel een punt want op Delta Machine horen we zeker invloeden van de door hem gememoreerde albums. Qua geluid en benadering ligt Delta Machine echter meer in het verlengde van zijn voorganger. Wat opvalt is dat Delta Machine wat tammer overkomt dan Sounds Of The Universe en dat de plaat wat meer tijd nodig heeft om haar schoonheid te ontvouwen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat Depeche Mode een slechte plaat heeft afgeleverd. Het album bevat zeker een paar memorabele songs, hoewel Delta Machine het meer van de constante kwaliteit zonder al te veel uitschieters moet hebben. Het maakt Delta Machine tot een plaat die lekker weghapt, maar je ook niet echt omver blaast.

De songs die als eerste opvallen zijn ‘Slow’ dat een lekker loom ritme combineert met een heus blues riffje en het eclectische ‘Soft Touch/Raw Nerve’. Afsluiter ‘Goodbye’ had inderdaad zo van Songs Of Faith And Devotion kunnen komen en is zeker een sterk nummer. De prachtige ballad ‘Heaven’ heeft het wel in zich om een heuse klassieker te worden en ook ‘Should Be Higher’ bezorgt ons het nodige kippenvel door de uitermate emotionele zang van Gahan. Het is alsof hij vanuit zijn tenen zingt. Daarnaast is het redelijk vlotte en enigszins desolaat klinkende ‘Alone’ zonder meer één van de sterkere songs op de plaat.

Depeche Mode heeft met Delta Machine een plaat afgeleverd van constante kwaliteit zonder te verrassen. Daarbij is de tweede helft van het album net wat sterker dan de eerste helft. Maar een Depeche Mode plaat is altijd de moeite van het beluisteren waard, al is het alleen maar om de beschouwende teksten vol (liefdes)verdriet en zelfreflectie.

Recensent:Jan Didden Artiest:Depeche Mode Label:Sony BMG Music Entertainment