2013-06-20
Andrew Stockdale maakte het vorige decennium furore met zijn band Wolfmother. De band blies de jaren ’70 classic-/ hardrock op overtuigende wijze nieuw leven in en leverde met Wolfmother (2005) en Cosmic Egg (2009) twee geweldige platen af. De eerste plaat werd opgenomen met de bezetting zoals de band in 2000 gevormd was, maar bij de tweede plaat was van het originele drietal alleen Stockdale nog over. Terwijl in 2012 twee van de nieuwe bandleden Wolfmother verlieten, werd aangekondigd dat in 2013 de derde plaat Gatherings zou verschijnen. Later bleek het – voorlopig – einde van Wolfmother daar en maakte Stockdale bekend dat de band onder zijn naam als soloproject verder zou gaan. “It’s a different trip now and I need to be true to myself.”, zei hij er zelf over op Twitter. De eerste soloplaat is met Keep Moving een feit. Met het luisteren van openingsnummer ‘Long Way To Go’, tevens de eerste single van de plaat, en de daaropvolgende titeltrack, wordt duidelijk dat de naam van deze band volstrekt irrelevant is. Stockdale is Wolfmother en andersom. Zijn unieke stem, het authentieke maar overduidelijk opgefriste jaren ’70 rockgeluid, fijne gitaarsolo’s, ritmes en breaks waarop je je hoofd moet blijven mee knikken en pakkende riffjes en refreinen. Ook deze plaat heeft het allemaal.
Maar zoals Stockdale vooraf al aangaf, is het een andere trip en ook dat is te horen. Het klinkt wat minder volgens het boekje dan de Wolfmother platen. De nummers lijken minder gestructureerd of gelikt en de heren schromen niet om te experimenteren en de uithoeken van het genre op te zoeken. Waar de hiervoor genoemde eerste twee nummers van de plaat wat radiovriendelijker klinken, gaan Stockdale en de zijnen er juist weer extra stevig tegenaan in de nummers ‘Meridan’, ‘Ghetto’ en ‘She’s A Motorhead’. De nieuwe trip van Stockdale loopt overigens regelmatig parallel met de eerdere trips. Bijvoorbeeld de nummers ‘Year Of The Dragon en ‘Somebody Calling’ hadden qua sound, opbouw en thematiek zeker niet misstaan op een van de twee Wolfmother platen. Tot slot verdient het nummer ‘Vicarious’ hier alleen al de vermelding voor het catchy riffje in het refrein.
Andrew Stockdale bewijst met zijn solodebuut Keep Moving nog maar weer eens een geweldig goede classic, bluesy-rock ’n roll liedjesschrijver te zijn. Zonder de grote muzikale voorbeelden uit het oog te verliezen, heeft hij inmiddels een geheel eigen sound op de kaart weten te zetten. Door te blijven bewegen weet hij deze sound door te ontwikkelen en is van verveling geen moment sprake. We kunnen gerust concluderen dat Stockdale met zijn derde goede plaat op rij een blijvertje is. Snel naar de lokale platenboer!
.jpg)
Jamie Cullum - MomentumHet is inmiddels zo’n tien jaar geleden dat Jamie Cullum doorbrak met zijn...
.jpg)
Anouk - Sad Singalong Songs Anouk heeft al een rijke carrière achter de rug. Die carrière leek een...