.jpg)
2013-06-04
Precies twee jaar na het mooie debuut And Hell Will Follow Me komt A Pale Horse Named Death (de naam komt uit het Bijbelboek Openbaringen) met een opvolger. Het is een aloud cliché, maar het blijkt altijd lastig om met een goede opvolger te komen, zeker als het niveau van het debuut hoog blijkt. Gelukkig ontbreekt het Sal Abruscato, voormalig drummer van Type O Negative en Life Of Agony, ook op Lay My Soul To Waste niet aan inspiratie. Daarbij wordt hij ook nu weer geholpen door producer en gitarist Matt Brown. Abruscato heeft wederom elf loodzware epistels in elkaar gedraaid, die van begin tot eind boeien. Net als op het debuut zijn het vooral de duistere kanten van het leven die de grootste inspiratiebron vormen. Dat daardoor de muziek slepend en somber is spreekt vanzelf. Was op de eerste plaat het overlijden van Type O Negative-voorman Peter Steele nog het hoofdonderwerp van de teksten, daar handelen de lyrics nu over zaken als verslaving (‘The Needle In You’), zelfmoord (‘In Sleeping Death’) en kruipt Abruscato in ‘Shallow Grave’ in de huid van iemand die zijn ex om het leven brengt. Niet om te verheerlijken zo verduidelijkt Abruscato, maar het zijn zaken die in het dagelijks leven voorkomen en benoemd mogen worden. Het afsluitende ‘A Cold Dark Mourning’ is een lied dat nog even teruggrijpt op de begrafenis van Peter Steele. Blijkbaar is de verwerking nog niet geheel voltooid. Het levert wederom een prachtig, diepgravend en slepend relaas op.
De muziek op het album ligt in de lijn van wat we van Alice In Chains en Type O Negative kennen, maar zijn er wel wat nuances te horen. Zo horen we wat meer invloeden uit de oude gothic, waardoor Abruscato in ‘Shallow Grave’ enigszins klinkt als Andrew Eldritch van Sisters Of Mercy. Verder horen we hem regelmatig emotioneel schreeuwen, maar in het overgrote deel van de nummers doet hij ook nu weer aan Layne Staley (Alice In Chains) denken.
Zo is bijna elk nummer voorzien van prachtig uitwaaierende gitaarpartijen en steekt A Pale Horse Named Death in ‘The Needle In You’ en ‘ In The Sleeping Death’ inderdaad Alice In Chains behoorlijk naar de kroon. In het redelijk catchy ‘Killer By Night’ gaat het tempo even prettig omhoog. Het orgelgeluid in ‘Growing Old’ is een welkome afwisseling. Zeker in combinatie met het briljante gitaarwerk is dit een song die er uitspringt. Ook afwijkend en daardoor opvallend is het akoestische en behoorlijk Spartaanse ‘Dead Of Winter’ dat vooral draait om de bezwerende stem van Abruscato.
De tweede plaat van A Pale Horse Named Death is wederom van hoog niveau. Abruscato en Brown stellen ons niet teleur, al is de verrassing er wel vanaf, toch is het ook nu weer volop genieten van deze meeslepende plaat.
.jpg)
Mark Lanegan & Duke Garwood - Black PuddingZijn zware en doorleefde stem is een handelsmerk. Mark Lanegan gebruikt...
.jpg)
Noah and the Whale - Heart of Nowhere Noah And The Whale debuteerde in 2008 met het album Peaceful, The World...