Het voornaamste manco aan Home is dat er een soort van bezieling ontbreekt. De song zijn stuk voor stuk goed, keurig opgebouwd en mooi gecomponeerd. De harmonieën klinken goed en zijn goed geplaatst, de sound is keurig en rond. Maar vrijwel nergens durft een bandlid de overhand te nemen, terwijl deze EP het juist nodig heeft dat er af en toe iemand even uit de band springt.
Door dat gebrek aan voortouw wordt het album helaas wat vlak. Neem bijvoorbeeld de refreinen van 'Home' en 'Pigs Might Fly'. Hier ontbreekt een echt stevige drum (die blijft beschaafd), maar tegelijk overstemt de muziek als geheel de overigens erg fijne stem van zanger Kevin de Haas. Daardoor verworden deze twee refreinen tot een wolk van geluid die langs waait, maar niet binnendringt.
Positieve uitzondering op dat commentaar is 'Crayons', dat feller gemixt lijkt en daardoor meer vlamt. Het ietwat rauwere randje over de gitaar maakt dat die meer de stempel drukt, ook al is hij zeker in het couplet maar subtiel aanwezig. Het geeft de song de diepte die hij nodig heeft, bijvoorbeeld in het refrein, waar De Haas zijn stem keurig zoetsappig houdt.
Het is jammer dat die combinatie niet vaker is gezocht, dat rauwe versus het gepolijste in een track. Het had een an sich goede EP een prima EP kunnen maken.
Cro - RaopIn Nederland bestaat een zeer levendige hiphopscène. Recent schreef ik een...
Echo Lake - Wild Piece Ze schieten de laatste tijd als paddenstoelen uit de grond: bands die...