De band schijnt vergeleken te worden met The Eagles en probeert dat op de plaat waar te maken. Dat enkele leden afkomstig zijn uit de countryversie van Popstars is echter meteen duidelijk. De finale werd waarschijnlijk niet bereikt doordat veel nummers ook voor dit programma te cliché zijn. De liedjes verhalen dan ook hoofdzakelijk in melancholische vorm over de liefde. Dat de vier heren daarbij regelmatig tegelijkertijd zingen maakt het geheel nog gezapiger.
Op nummers als ‘Low’ lijkt het dan ook alsof Boyzone wederom een plaat uitgebracht heeft. Het zijn alleen de country invloeden waarmee High South zich van de boyband onderscheidt. Ook het, in principe, heerlijke bluesritme van ‘Love Ain’t Through With You Yet’ wordt vakkundig om zeep geholpen. De rauwe mondharmonica verliest al haar kracht door het gelijktijdig gezongen refrein. Nog meer tenenkrommend wordt het met de aanzwellende violen en spaanse gitaar op ‘She Is’. Het overdaad aan sentimentele trucjes doet verscheidene nummers zo de das om.
Het is maar zeer de vraag of er iemand zit te wachten op het country boyband gevoel van High South. Op Our Way Back Home scheppen de heren alle clichés op een hoop en maken daarmee een plaat die je het liefst gelijk vergeet. Gelukkig hebben Jamey, Marc, Dillon en Kevin hun looks mee. Misschien dat dit nog een commercieel vangnet kan vormen.
The Fall - Re-MitToen The Fall zijn opwachting maakte, liet de komst van ondergetekende nog...
Freedom Call - Ages of Light Het lijkt wel of Freedom Call het erom doet, hoe slechter de recensies...