Menig album van Dowd viel al onder de categorie conceptalbum en dat is ook deze keer niet anders. Zijn nieuwe album Do The Gargon is geïnspireerd op een al dan niet ware gebeurtenis uit Dowd's jeugd. Als vijfjarig jochie zou hij achtergelaten zijn op een benzinestation. Op het album neemt Dowd de gedaante van Gargon aan: zijn alter ego op deze plaat. Muzikaal liet hij zich ditmaal inspireren door acts als Betty Davis en ZZ Top. Laatstgenoemde is dan ook meteen terug te horen in de groovende ritmes en lekkere gitaarriffs waar de plaat direct mee de speakers uit, en je huiskamer in knalt.
Het album trapt af met het bijna acht minuten durende 'Gargon Gets All Biblical'; één van de vier nummers die in de titel al refereert aan het hoofdpersonage. Het heeft direct een onweerstaanbare groove, maar de vocalen van Dowd (meer spoken word dan zang in de meeste nummers), klinkend als door een megafoon, maken het minder behapbaar.
Het duurt tot liedje zeven, 'Girl In a Suitcase', voordat de voet van het gaspedaal gaat. Het is ook gelijk het meest gedurfde nummer van de plaat; drumroffels en klokkenspel bepalen de ambiance in het lied dat, in tegenstelling tot al het voorafgaande, geen gemanipuleerde zang heeft en warempel hier en daar licht melodische zang heeft.
Blues wordt ook niet geschuwd; zoals in 'Just To Touch Her Cheek'. De Fender Rhodes (overladen met effecten) bepaalt voor een groot deel de sound op deze rauwe en ongepolijste plaat. Een plaat die uitschieters mist en, hoewel best lekker groovy overall, geen echte indruk weet te maken.
The SelfEmployed - TreehouseHet Noord-Hollandse The Self Employed won de Amsterdamse Popprijs en...
Knalland - Knalland Knalland : een aantal letters uit de naam van de Utrechtse wijk...