Ook de toevoeging van drummer Daniel Cardoso (tevens uit Anathema) drukt zijn stempel op de muziek. Dit is meteen te horen in openingsnummer ‘Bethlehem’, welke rustig begint maar steeds verder opbouwt. Hierdoor ontstaat er ruimte voor begeleiding van elektrische gitaar en drums. Het heeft allemaal wat weg van de manier waarop Porcupine Tree’s ‘Trains’ eindigt. Dit beeld wordt doorgezet in de daarop volgende nummers, waarin ook meerstemmige zang zorgt voor kleine intermezzo’s in de langere liedjes.
‘Fuchsia’ is een prachtig instrumentaal nummer wat erg doet denken aan de stijl van het eerste album Beyond, Beyond. Het is een fijne opmaat naar ‘Oak Machine’, welke deze gang in eerste instantie voortzet maar later door enkele korte gitaarscheuren toch een verrassende wending neemt. Zo gaat het album door tot het slotnummer ‘Portraits’, een bijna elf minuten durende song welke door de zang zelfs even doet denken aan Fleet Foxes.
Leafblade heeft met dit tweede album door het toevoegen van instrumenten voor een iets andere richting gekozen. De akoestische nummers springen er nog steeds uit, maar de drums en elektrische gitaar zijn een welkome toevoeging en afwisseling. De over het algemeen lange nummers (gemiddeld zo’n zes minuten) zijn niet te lang en bieden genoeg variatie. Het is de vraag voor welke muzikale richting Leafblade nu gaat kiezen. In ieder geval laten ze ook op The Kiss Of Spirit And Flesh horen hun oude sound nog niet kwijt te zijn.
Cas Haley - La Si DahDe Texaanse zanger en liedjesschrijver Cas Haley (1980) behaalde in 2007 de...
Animal Kingdom - The Looking Away Soms duurt het een tijdje voordat we een cd ter recensie ontvangen. Zo ook...