2013-06-24
Omdat het maar liefst zeven jaar heeft geduurd eer we van Skid Row weer eens nieuw materiaal mogen verwelkomen, frissen we uw geheugen nog even op. Skid Row had begin jaren negentig een stormachtige start. Van het debuutalbum werden alleen al in de Verenigde Staten vijf miljoen exemplaren verkocht. Een paar grote hits, het iets te lieve imago van de band en de looks van zanger Sebastian Bach bezorgde de band veel vrouwelijke fans.Met dat lieve imago rekende de band op opvolger Slave To The Grind acuut af. Felle metal en een paar majestueuze powerballads zorgden ervoor dat de band serieus genomen werd. Dit album staat dan ook nog immer te boek als een klassieker.
Helaas ging het daarna flink mis. Het iets te alternatieve karakter van derde album Subhuman Race en het vertrek van de charismatische Bach in 1996 leken het einde van de band te betekenen. Met nieuwe zanger Johnny Solinger maakte de band in 1999 echter een doorstart. Er volgden twee albums, waarvan de laatste in 2006. De slechte recensies en dito verkoopcijfers verschaften de band een plaats in de kantlijn.
En nu is daar ineens United World Rebellion-Chapter One. Het is een mini-album dat binnen een jaar twee opvolgers gaat krijgen die samen het album United World Rebellion moeten gaan vormen. Waarom er voor dit concept, waarmee de fans drie maal op kosten gejaagd worden, is gekozen is een raadsel.
Over de plaat kunnen we verder vrij kort zijn. De vijf nummers gaan verder waar Skid Row zeven jaar geleden bleef. De songs zijn absoluut niet slecht, maar van enige ontwikkeling is gen sprake. De eerste twee songs ‘Kings Of Demolition’ en ‘Let’s Go’ missen een lekkere hook en bevatten wat gerecyclede riffs. Gelukkig heeft de ballad ‘This Is Killing Me’ het dan weer wel en ook het dreigende en dynamisch klinkende ‘Get Up’ is de moeite waard. Afsluiter ‘Stitches’ is acceptabel, vooral door de mooie baslijn en het stampende bluesrock ritme.
Al met al maakt Skid Row niet bepaald een onuitwisbare indruk met United World Rebellion-Chapter One. Degelijke hardrock is het, niets meer, niet minder. Daarbij is het onduidelijke concept om de plaat over drie mini-albums uit te smeren ergerniswekkend. Uw recensent zet lieverSlave To The Grind nog maar eens op.
.jpg)
Bass Drum Of Death - Bass Drum Of DeathEén grote adrenalinestoot waarvan je sneller gaat fietsen en wat lopen doet...
.jpg)
The Hangouts - Stones Yn It Frysk Rolling Stones coverbands, hoeveel zullen er in de wereld rondlopen? De...