In het openingsnummer ‘Striplease’ zingt Roberts herhaaldelijk “Strip down, let yourself go”. Dat is iets wat Dirty Honkers niet nalaat. De stevige beats en vette productie doen denken aan de kuduro van Buraka Som Sistema. In combinatie met de opgewekt klinkende blazerssectie levert het een uiterst vermakelijk nummer op. Door de swing is ‘Oh Doctor!’ het beste te omschrijven als een stevigere versie van Caro Emerald. Het is een uitstekend popliedje, mede door de warme stem van Roberts.
De donkere eerste tonen van ‘Deadly Lover’ zijn veelbelovend, maar het trio zet dit niet verder door. Het is het eerste moment van het album dat variatie mist. Na vier nummers heeft de band alles laten zien wat het kan. Zodoende is het restant overbodig en blijkt zelfs vijfendertig minuten een lange zit. Dirty Honkers doet het eerste woord van haar naam te veel eer aan op de tweede helft van Superskrunk. Het speelse komt niet genoeg meer aan bod door de platte beats. Met name het springerige ‘Get On It’ is, mede door de matige vocalen, een dieptepunt.
Een veelbelovend begin krijgt geen passend vervolg. Dirty Honkers ruilt vindingrijkheid in voor pompende elektronica die het beluisteren niet waard is. Toch blijkt het trio niet al zijn kruit verschoten te hebben. Het laatste nummer, ‘Dirty Looks’, kan zich meten met ‘Striplease’. Gescratch, crooner-achtige zang en frivool pianospel weten toch nog voor een prettige afsluiting te zorgen. Superskrunk blijft desalniettemin een gemiste kans.
Cloud Boat - Book Of HoursSam Ricketts en Tom Clarke zijn de oprichters van Cloud Boat . Cloud Boat is...
Bass Drum Of Death - Bass Drum Of Death Eén grote adrenalinestoot waarvan je sneller gaat fietsen en wat lopen doet...