Heaven Shall Burn - VETO Recensie op Podiuminfo

2013-06-23 Gas terugnemen? Dat staat niet in het woordenboek van Heaven Shall Burn. Uwen hemel zal branden, desnoods gooien we nog wat extra kolen op het vuur. Dat is wat de Duitse metalcore-titanen doen met hun nieuwe album VETO. Het geluid heeft zich door de jaren meer ontwikkeld naar een thrash/speedmetalsound en dat komt vooral hier goed tot uiting. Het bevat iets meer dynamiek en frivoliteit, maar zeer minimaal. Het is overduidelijk Heaven Shall Burn dat weer van zich laat horen.

We krijgen hier een zware, maar melodische kant van de boze mannen te horen. Een element dat sowieso meer aanwezig is op VETO en meteen opvalt bij ‘Godiva’. Verder zijn ze heel trouw gebleven aan hun eigen geluid en wijken ze geen centimeter van dit pad. Dat ze geen gas terugnemen was overigens een kleine leugen, want dan doen ze weldegelijk op de half-instrumentale afsluiter ‘Beyond Redemption’. Het was gepaster geweest om dit halverwege de plaat te doen, want de kans is groot dat voor het merendeel van de luisteraars het voor gezien houdt na ’53 Nations’.
Ze houden eveneens eervol vast aan hun traditie om een cover op iedere release te zetten. Deze keer is de beurt aan ‘Valhalla’ van Blind Guardian, waar zanger Hansi Kürsch hoogstpersoonlijk zelfs een paar regels mee doet. Het is een sterke eigen versie, maar duidelijk hoorbaar dat het niet uit eigen stal komt.

Het is moeilijk om te zeggen welke track er echt tussen uit springt, want het lijkt allemaal op elkaar. ‘Die Stürme Rufen Dich’ verdient een speciale vermelding, omdat hier de Nederlandse inbreng van Rob Fransen en Dominik Stammen (van Born From Pain) te horen is. De gang-vocals liggen lekker in het gehoor, waardoor het in zijn geheel afwijkt van de rest. Verder lijken veel riffs hergebruikt te worden en volop raggen is het motto. De songs worden al snel een brei aan herrie, waardoor je achteraf niet geneigd zult zijn het album op te zetten voor een specifiek nummer. Zelfs als je een goede riff denkt te horen, gaat deze verloren in het geweld. Heaven Shall Burn sluit geen compromissen, maar iets meer variatie in allicht een clean vocal of rustmoment had meer kunnen doen voor de dynamiek. Vocalist Marcus Bischof is namelijk behoorlijk oppervlakkig in zijn gekrijs.

Tevens houden ze vast aan hun thematiek in de songteksten. Al het onrecht in de wereld wordt weer goed aan de tand gevoeld en krijgt er flink van langs. Iedere vorm van religie, politiek, maar ook jagers en oude legendes moeten het ontgelden. Dat is eveneens wat we gewend zijn van de mannen.
Hoe dan ook, fans weten wat ze kunnen verwachten; een ouderwetse oppervlakkige metalcore-mokerslag. Het is verre van vernieuwend en dat hoeft ook niet altijd, maar in het geval van Heaven Shall Burn is wat variatie zeer wenselijk.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Heaven Shall Burn Label:Century Media