2013-07-04
Mijn bescheiden mening is dat iedere band de muziek moet maken die ze wil. Vrijheid blijheid dus, ook ingegeven door het feit dat bijna alles reeds gedaan is in het huidige muziekklimaat. Maar Dirty York uit het Australische Melbourne maakt het op haar tweede album Feed the Fiction wel heel erg bont; dit is bij tijd en wijle pure plagiaat!Plagiaat waarbij The Black Crowes duidelijk als groot voorbeeld dient. Geinspireerd zijn door een band is een ding, maar letterlijk naspelen is een andere. Songs als 'Speechless' en 'Stitches In My Pocket' hadden zo op de debuutplaat van de Crowes kunnen staan: de zang klinkt exact hetzelfde, het jengelende orgeltje en de souldames in het achtergrondkoortje. Horen is geloven want het is bijna genant te noemen.
Dit gezegd hebbende; er is hier wel een prima band aan het spelen. Op momenten dat de band enigzins blijk geeft van een eigen identiteit zoals op de soulvolle stamper 'Can't Wait To See Ya', het van een lekkere gitaarlick voorziene 'Free To Find Out', de rocker 'Never Show' of de ingetogen bluesy afsluiter 'See Beyond' is dat vervelende gevoel niet aanwezig. Niet dat dat de invloeden hier niet te duiden zijn, maar er wordt aan deze nummers in ieder geval nog iets van een eigen draai gegeven.
Het is moeilijk een waardering toe te kennen aan een band die klinkt als een Black Crowes coverband en weinig moeite neemt om in ieder geval enige originaliteit aan hun songs te geven in plaats van dat ze klinken als een regelrechte kopie. De professionaliteit en een paar goede "eigen" songs maken dat ik er toch een waardering aan toe ken. Wat zouden de broertjes Robinson hier van vinden?
.jpg)
Slam & Howie and the Reserve Men - Sons Of Ancient TimesZwitsers staan bekend als een eigenzinnig volk, maar Slam & Howie And...
.jpg)
Little Caesar - American Dream Little Caesar blijkt een passende bandnaam te zijn, want hun Rome is ook...