2006-06-19
Honey From The Tombs, het eerste solo-album van Amy Millan, doet regelmatig denken aan de eerste drie uitstekende tot geniale albums van indie singer-songwriter Liz Phair. Millan’s Honey From The Tombs is muzikaal wel iets ingetogener en tekstueel wat minder expliciet. Maar ook dit album staat vol met intieme indie-songs waarin hier en daar lekker wordt geflirt met folk en country. Naast Liz Phair hoor ik ook bij vlagen Sheryl Crow, Suzanne Vega en Heather Nova. Millan lijkt duidelijk in haar element nu ze alle creatieve touwtjes in handen heeft. Geïsoleerd van het democratische bandleven - Millan is normaal lid van de indie-rockbands Stars en Broken Social Scene -komt de Canadese uitermate sterk uit de hoek. Met haar ongeforceerd sensuele zang en een perfect uitgebalanceerde muzikale subtiliteit steken de overwegend pretentieloze en vrij traditionele liedjes ver boven het maaiveld uit.
De ingetogen (overigens vaak tweestemmige) zang in combinatie met een minimalistische instrumentale aanpak van Losin’ You, Ruby II, Baby I en Pour Me Up Another weet me volledig in te pakken. Maar ook vollere en iets meer rockende tracks als Skinny Boy, Headsfull en All The Miles of het weirde en trippy Wayward And Parliament overdonderen in positieve zin. De slepende country-nummers Hard Hearted (Ode To Thoreau) en He Brings Out The Whiskey In Me zitten muzikaal tussen deze uitersten in. Maar ook deze zijn van eenzelfde schoonheid en overtuigingskracht.
Die andere indie-rock dame Neko Case (van The New Pornographers) lukte het eerder dit jaar al menigeen te betoveren met haar op country en americana gestoelde solo-album Fox Confessor Brings The Flood. Amy Millan vestigt zich met Honey From The Tombs moeiteloos naast die prachtplaat.
E110 - Oh sweet little sleepy TomatoDiep, diep in het polderlandschap van de omgeving Gorinchem ligt het dorpje...
Johan - Thx Jhn In 2001 kwam het album Pergola van de band Johan uit. Een succesvol album;...