Still Corners - Strange Pleasures Recensie op Podiuminfo

2013-07-01 En ineens was daar weer een "nieuw" genre enige tijd geleden: dreampop. Dromerige, soundtrack-achtige muziek in de meeste gevallen begeleid door een zingend zuchtmeisje. Fascinerend hoe de muziekjournalistiek iedere tien jaar weer een nieuwe term verzint voor iets wat er al was: triphop in de 90's en hoe noemden we de 4AD bands zoals Cocteau Twins in de 80's? New wave?

Hoe dan ook; Still Corners is ook zo'n duo bestaande uit een jongen en een dame en zij proberen met Strange Pleasures de luisteraar op een soortgelijke manier te behagen en wel op het prestigieuze Sub Pop label. En dat doen ze zeker niet onverdienstelijk. Greg Hughes zorgt voor het behaaglijke klankbed waarover Tessa Murray haar dromerige vocalen mag neerleggen.

In een genre waarbij als geen andere de lijn tussen prikkelend en oersaai flinterdun is, blijft het duo gelukkig aan de goede kant van de streep. Wat ook voor de band spreekt, is dat er toch de nodige variatie gehanteerd wordt. Zo zou regisseur David Lynch Still Corners zo kunnen vragen voor zijn films met tracks als 'The Trip' en 'I Can't Sleep' die aardig wat mystiek bevatten.

Dan zijn er de tracks die zo uit de 80's hadden kunnen komen als 'Beginning To Blue', het Cocteau Twins-achtige 'All I Know', met z'n kenmerkende gitaarlijntje en ijle synths, het pure electronummer 'Berlin Lovers' en het uitgelaten 'Future Age'.

Triphop-invloeden zijn dan weer hoorbaar op het sfeervolle 'Going Back To Strange' en 'We Killed The Moonlight' en zo zou je kunnen stellen dat Strange Pleasures een prima samenvatting is van drie decennia van dit soort muziek. Niks nieuws onder de zon, maar een fijn sfeervol album, bij voorkeur te genieten als het donker is met een glas wijn in de hand.

Recensent:Mark Michels Artiest:Still Corners Label:Subpop