2006-06-09
Diep, diep in het polderlandschap van de omgeving Gorinchem ligt het dorpje Goudriaan verscholen. Dit dorp is de thuishaven van de lokale muzikale belofte E110, een band vernoemt naar de gelijknamige kleurstof. Bijvoorbeeld te vinden in vruchtenhagelslag. Naar het schijnt is deze kleurstof verantwoordelijk voor hyperactiviteit bij kinderen. Deze hyperactiviteit heeft zich op muzikaal vlak dit jaar vertaald naar de tweede demo-cd van de band Oh Sweet little sleepy Tomato , de opvolger van Spinning on the Highway. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: hun nieuwe cd is een uiterst smakelijke en knappe mix van een diversiteit aan stijlen en invloeden geworden. Punk, surf, vleugjes ska en alternatieve rock worden verweven met hier en daar zelfs Spaanse en Russische invloeden. De band omschreef haar stijl vroeger als ‘Flutpunk’, maar dat is eerder een voorbeeld van zelfonderschatting lijkt me. De huidige omschrijving, ‘Post Punk’, is daarentegen perfect gekozen. Daarnaast is de band nog bijzonder om een geheel andere reden: zowel de drummer, als de gitarist nemen de vocalen voor hun rekening. Vooral live een bijzondere ervaring.
De band heeft er gedurende de eerste drie nummers flink de vaart in, waarbij vooral het openingsnummer You and I in positieve zin opvalt. De invloeden van The Foo Fighters zijn duidelijk hoorbaar, maar dat mag de pret niet drukken. Tijdens Somdom & Gomorra laat de band zich ook van een maatschappij kritische kant zien om in Xenophobia met een complete, en bovendien zeer zinnige analyse van het integratie vraagstuk op de proppen te komen. Je moet maar durven. Ook het wat meer luchtige werk komt aan bod. Het nummer How to fire up Wet Paper bijvoorbeeld, en de ode aan een kat in de vorm van Tuti Fruti .
Puntjes van kritiek zijn er echter ook. Zo is de Engelse uitspraak niet altijd even vlekkeloos. Dit valt op doordat er een flinke hoeveelheid aan tekst in de zinnen wordt verwerkt. Teksten die bovendien niet altijd even eenvoudig zijn waardoor de boodschap soms niet goed overkomt. En dat is jammer. Daarnaast verraad de klank van sommige instrumenten en de productie dat het budget niet heel ruim was. Het zorgt ervoor dat de muziek soms wat licht klinkt. Vooral de bassist heeft hier onder te lijden.
Niettemin moet worden gezegd dat de band, ondanks die beperkte middelen, toch een razend knappe cd heeft weten te maken. Elk nummer weet te verassen met leuke overgangen en goed gekozen zangpartijen. Soms wordt het bijna te overdadig, maar gelukkig is die constatering een uitzondering. Om van E110 te genieten is allang geen overdosis aan kleurstoffen nodig, slechts een Sweet little sleepy Tomato!
Jason Collett - Idols of ExileJason Collett, afkomstig uit Canada en lid van het indierock-collectief...
Amy Millan - Honey From the Tombs Honey From The Tombs , het eerste solo-album van Amy Millan, doet regelmatig...