2013-08-09
Daughn Gibson, jarenlang drummer van de band Pearls & Brass, brengt met Me Moan zijn tweede album uit in twee jaar tijd. Vorig jaar verscheen zijn debuut All Hell bij het White Denim label. De opvolger verscheen dit jaar bij Sub Pop. In de hedendaagse muziekscene is Daughn Gibson een behoorlijk vreemde eend in de bijt. In de basis van zijn liedjes zitten steevast samples en electronica. Daaroverheen klinken vervolgens diverse vervormde en vervreemdende muzikale partijen. Tel daarbij de onwereldse bariton van de beste man op en je krijgt een geluid dat op zijn minst origineel en eigen te noemen is. Compromisloos is het sleutelwoord.Het album trapt sterk af met 'The Sound Of Law'; een energiek en vrij melodieus, maar donker nummer met op hol geslagen beats en de diepe bariton van Gibson als een rode draad. 'Phantom Rider' klinkt dan weer totaal anders. Een repetitieve piano, een simpele beat, een bijna catchy zanglijn. Tweede hoogtepunt na de opener is het fijne 'Mad Ocean', een lied met sterke arrangementen.
'Kissin' On The Blacktop' is een vreemde, maar geslaagde mix van country en elektronica. Afsluiter 'Into The Sea' is verreweg het toegankelijkste nummer. De speelse piano in combinatie met de minimale beats vormen een goede combinatie in de basis van het nummer. Al met al is Me Moan een erg afwisselend album geworden, dat in de eerste luisterbeurten nog moeilijk te doorgronden is, maar zich later volledig openbaart aan de luisteraar.
De muziek van Daughn Gibson is zeker niet voor iedereen. Vooral de zang van de singer-songwriter zal veel mensen op afstand houden. Maar als u van donkere muziek houdt die met momenten toch vrij toegankelijk klinkt, maar nooit het experiment uit het oog verliest, dan zit u hier goed. Een topper voor een select publiek.
.jpg)
Rose Windows - The Sun DogsDoor de experimenteerdrang van Chris Cheveyo ontstond in de herfst van 2010...
.jpg)
The Maureens - The Maureens De afgelopen jaren is er een overvloed ontstaan aan (Nederlandse)...