Wat Gov’t Mule zo bijzonder maakt zijn de opvallende structuren van de nummers. Neem ‘No Reward’. Haynes werkt met effecten, zoals galm, op zijn zang en een terugkerend gejaagd tussenstuk op gitaar houdt het geheel spannend. Hetzelfde geldt voor openingsnummer ‘World Boss’. Steeds verrassen de Amerikanen, om vervolgens terug te vallen op een simpel klinkende, maar van kwaliteit overlopende riff.
‘Captured’ bewijst dat de band ook zonder opzwepende drums kan overtuigen. Het is muzikaal een prachtige ballade met dito tekst: “When I see your smile, I’m a child”. Haynes zet deze toegewijde woorden extra kracht bij met zijn rauwe stemgeluid. Van zijn solo’s vliegen steevast de vonken af, maar in ‘Captured’ laat Haynes pas echt horen hoeveel gevoel hij in zijn gitaarspel kan leggen. De frontman is hoofdverantwoordelijk voor de hoge kwaliteit van het album, het hoekige ‘Scared To Live’ daargelaten. Een slippertje dat het absoluut niet verdiend om tussen al dit moois te staan.
Verder valt het op dat enkele nummers behoorlijk laid back zijn, maar toch een goede vibe hebben. De rootsrock van ‘Done Got Wise’ is hier een voorbeeld van en wat te denken van ‘How Could You Stoop So Low’. Gitaar en toetsen gaan met elkaar in de weer, dagen elkaar uit en dit brengt beiden tot grote hoogten. De versnelling aan het einde van het nummer is zo’n verrassing waarin Shout! grossiert. Gov’t Mule flikt het weer.
Editors - The Weight Of Your LoveIn ruim zeven jaar als recensent deelde ondergetekende slecht tweemaal de...
Steve Earle and the Dukes - The Low Highway Steve Earle is een van de constantere opvolgers van oude folkzangers als...