Orphaned Land - All Is One Recensie op Podiuminfo

2013-07-22 Orphaned Land is een band die al sinds haar oprichting in 1991 met haar muziek probeert de tegenstellingen tussen Joden en Arabieren op te heffen. Of dat de Israëlische band ooit gaat lukken, is de vraag, maar de pogingen zijn sympathiek. Het vijftal heeft volgelingen uit zowel Israël als de Arabische landen, welke tijdens de concerten gebroederlijk de teksten meebrullen. Zo is maar weer mooi vastgesteld dat muziek inderdaad verbroedert. Het enige moslimland waar Orphaned Land overigens op mag treden is Turkije en tijdens de concerten die daar worden gegeven komen de fans uit landen als Iran, Libanon, Jordanië en Egypte om de band aan het werk te zien. De overwegend bloedfanatieke fans zijn zelfs zover gegaan dat ze een petitie hebben ingediend om Orphaned Land de Nobelprijs voor de vrede toe te kennen. Een kansloze missie, maar het geeft aan wat deze band losmaakt.

In de twintig jaar van haar bestaan is Orphaned Land nooit heel productief geweest; de nieuwe plaat All Is One is dan ook pas haar vijfde. Gelukkig is elke plaat wel van een bijzonder hoog niveau en ook All Is One boeit de volle vijfenvijftig minuten lang. De band is altijd wars geweest van hokjes en gebruikt in haar muziek alle mogelijke stijlen, waarbij de Oosterse invloeden en beenharde metal altijd smaakvol zijn samengevoegd. Wel is de deathmetal-achtige stijl die vooral op debuutplaat Sahara ruimschoots aanwezig was, en ook op de latere platen nog veelvuldig aan bod kwam, volledig van het toneel verdwenen. Een enkele keer gebruikt Kobi Farhi nog zijn grunt (‘Fail’), maar over het algemeen is de muziek geëvolueerd tot progressieve metal met Oosterse invloeden. Zodoende is All Is One dus het meest toegankelijke werkstuk van de Israëliërs tot nu toe.

De elf songs handelen, zoals gebruikelijk, over de Midden-Oosten problematiek, waarbij Orphaned Land met haar teksten de cynici over de streep probeert te trekken. Dat dit gepaard gaat met bloedmooie muziek is natuurlijk mooi meegenomen.

De plaat begint behoorlijk lekker stevig en Oosters gekruid met ‘All Is One’ waarbij de mooie stem van Farhi, die nog steeds soms met een kenmerkend Israëlisch accent zingt, wordt bijgestaan door een koor. De slepende afsluiter ‘Children’ zit in dezelfde hoek.

Dat de band haar Israëlische roots niet verloochent, wordt nog eens duidelijk door de twee geheel in Hebreeuws gezongen nummers. Van deze song is vooral ‘Ya Benaye’ behoorlijk poppy. Een nummer dat juist door zijn Hebreeuwse invloeden zomaar een hit in Israël zou kunnen worden. Daar tegenover staat het absolute hoogtepunt van de plaat: het zware ‘Fail’ waarin een fraaie riff wordt gekoppeld aan gesproken fluisterstukken en de grunt van Farhi. Dit wordt dan weer gevolgd door het uitermate luchtig klinkende, instrumentale ‘Freedom’. Verder wordt er hier en daar gebruik gemaakt van gastvocalisten, waarbij vooral de fraaie stem van zangeres Mira Awad regelmatig opvalt.

Mooie songs, een goede boodschap en een moddervette productie (van Jens Bogren) zorgen dat ook All Is One een prima plaat is, al hoop je bij een volgend werkstukje stiekem toch weer op iets meer deathmetal-invloeden. Orphaned Land moet tenslotte wel een metalband blijven. Die outfit past de band het beste.

Recensent:Jan Didden Artiest:Orphaned Land Label:Century Media