Deze titel is natuurlijk een gedeelte van de bekende Engelse uitdrukking ‘If it ain’t broke, don’t fix it’, waarmee tegelijk wordt aangegeven dat de band zich vasthoudt aan de lijn die met de voorgaande albums werd ingezet. Hogjaw maakt dan ook nog steeds rustige rockmuziek met hier en daar een sausje van blues. Op deze nieuwe plaat komt het geheel wel wat langzaam op gang. Met name de zanger lijkt soms wat moeite te hebben met de hoge uithalen. Ze klinken wat matig en missen echte overtuiging.
Heel anders is dat als halverwege ‘Cold Dead Fingers’ wordt ingezet: de coupletten hebben een lekker snel ritme, een tweede zanglijn voegt extra kracht toe en de gitaren scheuren als vanouds. Het tweeluik gevormd door ‘The Wolf, Pt I’ en ‘The Wolf, Pt II’ is een mooie toevoeging aan de plaat, al is het geheel instrumentale tweede deel wat aangenamer om te horen. Wellicht komt dit omdat zanger J.B. Jones in dit nummer alleen de gitaar hanteert. Een wat pijnlijke constatering.
Ondanks dat de nummers een bepaalde energie uitstralen en daarmee lekker klinken, springt geen van de liedjes er echt uit. Afsluiter ‘Beer Guzzlin’ Merican’ valt ook uit de toon gezien de serieuze aard van de rest van de plaat. Muzikaal zit het echter aardig in elkaar, al irriteren de vocalen soms wat. Het jammere is alleen dat If It Ain’t Broke een geheel van aardige nummers is, waarmee Hogjaw zich echter niet van de meeste andere rockbands kan onderscheiden.
Goodbye June - Nor The Wild Music FlowDe zomer van 2005, specifieker de maand juni, biedt voor de familie Baker uit...
Orphaned Land - All Is One Orphaned Land is een band die al sinds haar oprichting in 1991 met haar...