2013-09-06
Hoewel de twintigjarige Jackson Scott zijn eigen naam als artiestennaam gebruikt, wil hij graag afstand houden van het singer-songwriter imago dat hieraan kleeft. Melbourne is dan ook geen standaard album. De muziek van Scott laat zich een beetje omschrijven als een experimentele, flink psychedelische mix van Radiohead, Weezer, Nirvana unplugged en The Beach Boys. Het verbuigen van klanken past Scott niet alleen bij de instrumenten toe, maar ook zijn stem verandert van hoog, haast vrouwelijk tot een laag, soms nasaal geluid. Het gevolg is een verwarrend, vreemd en toch zeer intrigerend album.Melbourne opent met het instrumentale, onheilspellende ‘Only Eternal’. Het is onmiddellijk duidelijk dat dit geen dertien-in-een-dozijn album is. De invloed van Kurt Cobain is al redelijk aanwezig in ‘Evie’. Een nummer dat bestaat uit in elkaar overlopende fragmenten van zinnen, die op een mijmerende manier gezongen worden. ’Evie’ begint met “normale” gitaren en drums en wordt naarmate het nummer vordert steeds psychedelischer. De scheidslijn tussen zang en gitaar vervaagt in nummers als ‘Never Ever’, wat leidt tot een vervreemdende mix van vocalen en muziek. Het beste nummer van het album, ‘Sandy’, is een cross-over van surfmuziek en alt-rock met een duister randje. “Heard a noise, started with the boys, didn’t have a choice this time, I guess… Off you go, into forever now, live and die, these times will sever now…” Dit nummer gaat over de schietpartij op Sandy Hook, een basisschool.
Toch zijn niet alle nummers even duister en experimenteel. In ‘That Awful Sound’ weet Jackson Scott hetzelfde effect te bereiken door alleen met een nasale stem te zingen. Wat bij dit nummer heel toepasselijk is, maar bij andere nummers enigszins irritant wordt. Akoestische gitaren worden afgewisseld met elektrische gitaren, maar de echte computereffecten blijven in ‘That Awful Sound’ uit. Het tweede deel van Melbourne heeft net een wat andere invalshoek, al blijven de doorlopende teksten aanwezig. Volgens Scott is de steeds terugkerende mix van depressie en extase op het album ontstaan door een tijdelijk leven van isolatie, ontzegging en honger. ‘Any Way’ is een nummer waarin dit tekstueel duidelijk terugkomt.
Hoewel het duidelijk is dat Scott veel talent heeft, zal hij zich in de toekomst toch verder moeten ontwikkelen. Een groot minpunt aan het album zijn de weinig veranderende gitaarpartijen en akkoordenschema’s. Tegen het eind van Melbourne lijkt het alsof je sommige nummers al eens eerder hebt gehoord. De teksten hebben allemaal dezelfde onderwerpen van verveling, liefde en dood. In combinatie met een steeds terugkerende cocktail van gitaren en drums, is er net wat te weinig variatie om het een echt bijzonder album te maken.
.jpg)
Letlive. - The Blackest BeautifulPost-hardcore bands uit Los Angeles, California. De broedplaats van...
.jpg)
Grim Tower - Anarchic Breezes Psychfolk fans opgelet! Er is weer een pareltje uitgekomen. Grim Tower is...