2013-09-20
De Utrechtse singer-songwriter Bart van der Lee groeide als kind op in landen als de Filipijnen, Thailand en Kenia waar zijn gelovige ouders ontwikkelingswerk deden. Een bijzonder fundament dat hem als mens en als muzikant vormde. Hij nam deel aan De Beste singer-songwriter van Nederland en bracht in 2010 zijn debuutalbum uit Between Tall Pine Trees (Sadness & Thunder). Zijn nieuwste cd heet Ballads For The Heathens Or Dying. Hoe omschrijf je de muziek van Bart van der Lee? Laat ik zeggen dat hij in ieder geval muzikaal gezien geen zonnestraaltje is. Hij maakt gevoelige introspectieve liedjes met een melancholische sfeer. Dat hoor je vanaf de eerste tonen van ‘A Mother’s Song’, een eenvoudig lied met de droeve toon die op het hele album overheerst. Dit wordt nog versterkt door de teksten die een onvermijdelijke tragiek uitstralen. Luisterend naar dit album ontdek je al gauw dat er thematisch een rode draad doorheen loopt. Het gaat telkens over de dood en de liefde en verschillende combinaties van die dingen. Ook de titel verwijst daarnaar. De treurnis wordt nog verder versterkt doordat Van der Lee het ook muzikaal minimalistisch houdt. We horen voornamelijk zijn stem en zijn gitaar, aangevuld met een trompet, een saxofoon of een viool. De backing vocals van Anne-Fleur Sterreveld verhogen het toch al sterk aanwezige drama van enkele tracks. Hoezo drama? Nou, veel triester dan een lied als ‘In The Woods Upon A Hill’ kan het niet worden, een lied over de zelfmoord vanwege een onbeantwoorde liefde. Hier gaat de zanger nog iets dieper met zijn stem, hij raspt en praat soms meer dan dat hij zingt. Een dergelijke stem is het mooist als iemand van nature een donkere stem heeft. Bij een minder zware stem als die van Bart van der Lee klinkt het soms wat geforceerd, alsof hij teveel zijn best is aan het doen om nonchalant te zingen. Op ‘Please Watch Over Me’ zingt hij bepaalde segmenten minder op het randje, dan ligt zijn stem prettiger in het gehoor maar is hij ook minder karakteristiek. De tracks zitten goed in elkaar, ze vinden een mooie balans tussen eenvoud en diepgang. Over diepgang gesproken, ‘Waste Of Life’ is een zeer persoonlijke en zeer kritische bespiegeling op de beperkingen van een gelovig leven. Het album kent juist genoeg variatie maar er is geen track die qua tempo of opbouw compleet anders is dan de overige.
Ballads For The Heathens Or Dying is een intiem album waarin de singer-songwriter zonder enige schroom aan zelfreflectie doet. Dat kan al bijna niet echt verkeerd zijn. Als je houdt van gevoelige songs zonder opsmuk en van Van der Lee’s stem is dit beslist een album voor jou.
.jpg)
No Blues - Kind Of NO BluesHet gezelschap No Blues timmert al enkele jaren stevig aan de weg. De groep...
.jpg)
Mannheim - Super-Empowered Ooit vormden ze Do Not Run, We Are Your Friends en speelden ze in het...