Bij beluistering blijkt waarom. No Blues moet het duidelijk hebben van haar live kracht. The Live Recordings, zoals deze plaat mooi genoemd wordt, voert je over dertien nummers helemaal mee. Het nummer ‘Wayack’ vormt daarop het swingende hoogtepunt. Het gitaartje roept een countrygevoel op. Datzelfde geldt voor de gezongen partijen van de man. Een tweede, vrouwelijk stem doet aan Emmylou Harris denken en daarmee lijkt het nummer erg op het project van Emmylou met Mark Knopfler. Langzaam komt er ook een Arabische luit doorheen te jengelen. Dat maakt het nummer op verrassende wijze compleet. Ook het Arabische gezang past er goed bij. Dat geldt voor alle nummers, nergens klinkt de verscheidenheid aan stijlen chaotisch. De vloeiende mix maakt dat je het idee hebt al jaren naar deze mix te luisteren.
Helaas is het tweede gedeelte van Kind Of No Blues, The Studio Recordings, een stuk minder boeiend. Ook hier probeert het gezelschap de verscheidenheid te mixen. In overwegend instrumentale composities begint hier echter de verveling toe te slaan. De band heeft geprobeerd de boel op te fleuren met een gedicht op ‘Jij Mooi / For Evelien’ en een vocale bijdrage van Andre Williams op ‘Waterpipe’. Beide zijn echter gesproken teksten en die halen je uit de keurig opgebouwde sfeer.
Met Kind Of No Blues bewijst het muziekgezelschap waarom het zich tot de top van de Nederlandse wereldmuziek mag rekenen. Hoewel het studiogedeelte wellicht minder boeiend is, biedt de live opname meer dan genoeg luisterplezier om deze plaat aan te schaffen!
Stonehawk - The Point Of Few Stonehawk is een beginnende band uit Friesland die volgens eigen zeggen een...
Bart van der Lee - Ballads For The Heathens Or Dying De Utrechtse singer-songwriter Bart van der Lee groeide als kind op in...