2013-09-04
De Kroatische zanger Zlatan Stipišić Gibonni is al jaren zeer succesvol in eigen land. In de jaren tachtig speelde hij nog in zijn heavy metal band Osmi Putnik, maar sinds de jaren negentig maakt hij platen onder de naam Gibonni. Voor die solo carrière is hij een andere weg ingeslagen. Het zijn voornamelijk middle of the road pop/rock nummers waarmee hij een veel groter publiek heeft weten te bereiken. Zijn muziek werd meerdere malen onderscheiden en hij is tegenwoordig een grote ster in de Balkan. Zijn laatste album 20th Century Man werd vorig jaar al in eigen land uitgebracht en nu volgt de rest van Europa.Het is duidelijk dat Gibonni nu ook verder denkt dan de Balkan. Alle tien de nummers zijn namelijk Engelstalig, wat voor hem wel even wennen zal zijn. Want het is te horen dat Engels niet zijn moedertaal is en de teksten worden met een duidelijk accent gezongen. Hierdoor legt hij soms ook klemtonen net verkeerd of klopt de intonatie niet helemaal. Ook met de productie is ingezet op een grotere markt. De liedjes klinken helder, maar tegelijkertijd ook wel erg gladjes. Buiten wat Balkan invloeden in het eerste nummer 'Hey Crow' is er nog maar weinig van zijn achtergrond te merken. Wat overblijft is eigenlijk een vrij gemiddeld album met vooral veel ballads en mid-tempo composities.
Wel laat Gibonni horen een vakman te zijn. Hij heeft een krachtige stem met een rauw randje. Uitermate geschikt voor deze stijl dus. Soms wil hij het echter nogal eens overdrijven en gaat dan wat te aanstellerig zingen. Vooral bij de rustigere nummers kan dit nogal eens op de zenuwen gaan werken. Het zoete 'My Brother Cain' is daar een goed voorbeeld van. Wat een gevoelig nummer zou moeten zijn, wordt eerder een wat zeurderig liedje. Ook 'My Cloud' en 'She Said' hebben hier last van. Gibonni's teksten komen tamelijk cryptisch over en lijken soms onder hun eigen gewicht te bezwijken. Misschien zijn hier in de vertaling wat finesses verloren gegaan? Vondsten als ”I've missed the glory road and hit the glory couch, a beer in my hand and a sandwich in my mouth” in 'Ain't Bad Enough For R 'n' R' zijn juist weer erg flauw.
Het valt te betwijfelen of Gibonni met dit werk veel bekendheid buiten de Balkan zal weten te krijgen. Ondanks dat het een professionele plaat is, zijn de nummers van een veel te gemiddeld niveau om daadwerkelijk op te vallen. Daarvoor zal hij toch echt met betere composities voor de dag moeten komen. En voor iemand met zo'n enorme staat van dienst zou dat toch mogelijk moeten zijn.
.jpg)
Skarbone 14 - Curieux MondeDe Belgische band Skarbone 14 heeft al de nodige jaren live ervaring op het...
.jpg)
Alela Diane - About Farewell De fans van het eerste uur zullen opgelucht adem halen: Alela Diane grijpt...