John Legend - Love In The Future Recensie op Podiuminfo

2013-10-02 John Legend is typisch zo’n twijfelgeval. Is zijn muziek nou kunst of kitsch? Aan de ene kant heeft John Stephens, zoals hij in het echt heet, een prachtige stem en werkt hij altijd samen met topmuzikanten en –producers. Aan de andere kant is zijn muziek echter vaak iets net even iets te glad en teveel toegesneden op de mainstream muziekmarkt. Maar ja, op Werchter wist Legend met een uitstekende band en een gedreven podiumpresentatie wel weer te overtuigen.

Legends debuut Get Lifted was een erg sterke plaat, maar op de twee albums daarna, Once Again en Evolver werd het steeds net ietsje minder. Zeker op Evolver uit 2008 wisten de aalgladde arrangementen de boel bij vlagen behoorlijk te verpesten. Twee jaar na de release van deze plaat kwam Legend echter ijzersterk terug met het album Wake Up!, een samenwerking met The Roots. Op deze plaat vol covers van oude soulsongs liet Legend horen ook prima uit de voeten te kunnen met een wat rauwere begeleiding.

Inmiddels zijn we weer drie jaar verder en komt Legend met zijn vierde soloalbum. Hierop werkt hij opnieuw samen met een keur aan bekende producers, waaronder Q-Tip, Dave Tozer, Pharrell Williams en Kanye West. Productioneel gezien klinkt Love In The Future dan ook als een klok. In tegensteling tot op zijn vorige plaat is de muziek deze keer echter niet al te glad. Legends stijl is natuurlijk nog steeds zeer smooth, maar het geluid is net wat vetter en er is een belangrijke rol weggelegd voor de piano. Waar de muziek op Evolver af en toe wel van plastic leek, is deze nu weer van vlees en bloed.

Naast de sterke sound, zijn ook de songs deze keer behoorlijk sterk. De deluxe versie van Love In The Future bevat maar liefst twintig nummers (inclusief intro en twee korte ‘Interludes’) en het overgrote deel hiervan is uitstekend. Uitschieters zijn onder andere het uptempo ‘Made To Love’, het lome ‘Who Do We Think We Are’ (met een gastrol voor Rick Ross) en ‘Caught Up’, dat vooral een erg mooie zangmelodie bevat.

Ook ‘So Gone’ is erg sterk. Deze song is waarschijnlijk geïnspireerd door Legends werk met The Roots, want hij lijkt zo weggelopen uit de jaren ’70. Het is vooral de mooie orgelpartij die hier de show steelt. Een ander opvallend nummer is ‘Asylum’, dat begint met een nogal donkere beat die zo van The Weekend had kunnen zijn.

Het allermooist zijn echter ‘All Of Me’ en ‘For The First Time’, waarin Legend zichzelf begeleidt op de piano. In deze nummers zonder opsmuk komt Legends stem namelijk het allerbest tot zijn recht. En die stem blijft toch zijn belangrijkste wapen.

Door de wat minder gelikte productie en het uitstekende songmateriaal levert John Legend met Love In The Future zijn beste soloplaat sinds zijn debuut af.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:John Legend Label:Columbia Records