2013-10-22
Kaapstad in Zuid-Afrika associeert misschien niet iedereen direct met zestiger jaren garage rock. Toch is dat de plek waar het trio The Future Primitives eind 2011 opgericht werd. In de korte tijd dat ze bestaan wisten ze al een EP en een volwaardig album vol te spelen. Die staan vol met garage rock en psychedelische rock van de wildste soort. Hieraan zijn ook nog wat surf invloeden en vleugjes rockabilly gevoegd. Deze levendige mix wordt op de nieuwe langspeler Into The Primitive nog eens extra opgeklopt.De plaat is geheel analoog opgenomen zonder ingewikkelde technische snufjes en hulpmiddelen. Het geluid is zoals verwacht lekker schel en zit vol met galm. De wat hoge stem van zanger/gitarist Jonny Tex past hier perfect bij. Als hij zich extra inspant gaat zijn stem wat schuren, waardoor de muziek nog rauwer klinkt. Hij verdrinkt daarnaast zijn gitaargeluid in effecten. De van galm en fuzz doordrenkte gitaar riffs klinken speels en geven de nummers een aanstekelijk geluid. Hierbij neigen ze vaak naar surf. Samen met het karakteristieke rammelende geluid klinkt de band daardoor authentiek alsof ze werkelijk direct uit de sixties komen.
De dertien nummers vliegen in hoog tempo voorbij. Ze klinken puntig en bondig, waarbij de meeste onder de drie minuten klokken. Het kortste nummer 'Girl Like You' duurt nog geen anderhalve minuut. Daardoor winnen ze alleen maar aan kracht. Er wordt niet eindeloos gerekt. In plaats van met hagel te schieten, weet het drietal gericht met scherp te schieten. Vaak leidt dit tot voltreffers. Het gruizige 'You Lied' met zijn schreeuwerige zang en pakkende gitaarsolootjes bijvoorbeeld. Maar ook een langer nummer als 'The Drone' met zijn pompende baslijntje blijft boeiend van begin tot het einde. De mannen vliegen er niet continu vol in. Af en toe pakken ze ook een rustmomentje. Niet dat er dan een ballad gespeeld wordt, maar bij 'In And Out' en 'Tried To Let Go' gaat het tempo iets omlaag, wat de nodige lucht geeft..
Into The Primitive is een erg plezierige plaat geworden. Het drietal is erin geslaagd het geluid te vatten wat zo bij dit genre hoort. Er wordt hoorbaar vol enthousiasme gespeeld en dit werkt erg aanstekelijk. De energieke nummers missen hun uitwerking dan ook niet. Na het beluisteren zit je vol goede moed en heeft zelfs het sombere herfstweer geen vat meer op je. Het maakt nieuwsgierig naar hoe dit er op een podium uitziet.
-1.jpg)
Hunter Complex - HeatLars Meijer, het brein achter Hunter Complex , begon eind jaren ’90 met het...
-3.jpg)
John Legend - Love In The Future John Legend is typisch zo’n twijfelgeval. Is zijn muziek nou kunst of...