Yellowcard - Ocean Avenue Acoustic Recensie op Podiuminfo

2013-10-05 Heeft het er alle schijn van dat de muziekindustrie zich er nog steeds niet bij neer heeft gelegd dat er geen winst meer te behalen valt op albums. Het is een theorie van ondergetekende, maar ik denk dat platenmaatschappijen alsnog geld proberen te verdienen door domweg minder geld in een album te steken. In plaats van bedrag x gaat er maar de helft tegen een plaat aan en als de verkopen dan slechts dertig procent lager zijn, is de platenmaatschappij tevreden.

Dat zou je uitholling van de muziek kunnen noemen. Soit, maar als het klopt is Ocean Avenue Acoustic, de nieuwe release van punkrockgroep Yellowcard er wel het voorbeeld bij uitstek van. Want wat is makkelijker dan je succesalbum uit 2003 er nog eens bij pakken, dat opnieuw inspelen zonder snoertjes en dan die plaat uitbrengen? Scheelt een hoop tijd aan het schrijven van nieuwe liedjes, en aangezien het tien jaar geleden is dat het origineel Ocean Avenue uitkwam, zijn er zat nostalgisch gestemde fans die het schijfje kopen.

Beetje jammer alleen dat Ocean Avenue een vrij pittige poppunk-plaat is. Die muziek laat zich niet zo makkelijk vertalen naar akoestisch aangename songs, tenzij je echt gaat puzzelen met de riffs en de nummers op een compleet andere manier arrangeert. Bijvoorbeeld door veel meer te tokkelen in plaats van akkoorden aan te slaan. Of de piano erbij te pakken, in plaats van de gitaar.

Helaas is dit niet iets wat Yellowcard heeft bedacht. Daardoor klinken de liedjes door de bank genomen als goed opgenomen, maar uitgeklede kroegversies van de versies uit de gloriedagen van de toch in de VS vrij hoog aangeschreven band. Tja, 'Ocean Avenue', de hit van de band, klinkt uiteraard goed. Dat is gewoon een meesterwerkje en dat komt akoestisch ook wel uit de verf. Sterker nog, de akoestische versie klinkt verrassend warm. Bovendien is het leuk om te merken dat zanger Ryan Lewis in de aanloop naar het laatste refrein geen toevlucht neemt tot knipjes, waardoor hij overhaast moet zingen.

Ook de liedjes die semi-akoestisch bedoeld zijn klinken goed, zoals 'Empty Apartment', 'Only One' en het plots bijna country-achtige 'View from Heaven'. Bovendien krijgen we toch nog, op het laatst, eenmaal een pianoliedje: 'One Year, Six Months'. Helaas wordt die bespeeld als een gitaar (oftewel, alleen maar snel aangeslagen vier-akkoorden-schema's), waardoor het wrange gevoel blijft dat er veel meer in had gezeten.

Dat geldt ook voor het album als geheel. Al had het idee misschien niet goedkoper gekund. Toch wel slim.

Recensent:Koen Nederhof Artiest:Yellowcard Label:Hopeless Records