2013-10-15
Tom White is een Amerikaanse zanger/gitarist die ruim tien jaar geleden naar ons land verhuisde. In zijn thuisland was hij ook al muzikaal actief, maar dit leidde nooit tot het opnemen van een album. In ons land kreeg White echter nieuwe inspiratie en uiteindelijk resulteerde dit in een album, dat de titel Opposing Forces heeft meegekregen.White kreeg bij het opnemen van Opposing Forces hulp van Ruben Vlek (bas), Wesley Nuis (gitaar), Lean Robbement (drums), Jeroen Rosbeek (gitaar) en Sjors Bonjes (toetsen en backing vocals). De laatste twee heren produceerden Opposing Forces ook en bovendien schreven ze mee aan het overgrote deel van de nummers op het album.
De muziek op Opposing Forces ligt ergens in de buurt van Coldplay. Erg brave pop met bovendien een overvolle, maar uiterst veilige productie. De muzikanten die aan het album meewerken zijn ongetwijfeld erg kundig, maar de hele sound is gladgestreken tot een geheel, waaruit de individuele instrumenten slechts spaarzaam opduiken.
Gelukkig bevat Opposing Forces een aantal nummers die in positieve zin opvallen. Zo is ‘Utopia’ behoorlijk stevig en bij vlagen redelijk opwindend. Vooral de aan Marillion-toetsenist refererende synthesizer tegen het eind is echt wel leuk. ‘Level 15’ begint vrij tam, maar kent een lekker rockend laatste gedeelte. Het wat rustigere ‘A Little Rain’ heeft een vrij catchy refrein en bovendien een mooie pianopartij.
Tegenover deze lichtpuntjes staat echter een flink aantal veel te zoetsappige en volstrekt ongevaarlijke nummers, waaronder ‘Dark’, ‘Unreal’ en ‘Unique’. Vooral deze laatste song is echt te zoet voor woorden. Het nummer ‘Freak’ doet zijn naam een beetje eer aan, want het is de opvallendste track op Opposing Forces. Het nummer is in driekwartsmaat en heeft voor de verandering een vrij open sound. Desondanks weet White ook hiermee niet te overtuigen.
Opposing Forces is helaas een nogal tegenvallend album geworden. Voor wie goed zoekt, zijn er een paar lichtpuntjes te vinden, maar het overgrote deel van de songs is simpelweg niet sterk genoeg. Daarnaast heeft het album te lijden van een veel te veilige en brave productie.
.jpg)
Maarten van Praag - Shells And StonesNa 25 minuten genieten bleef het opeens stil. “Is hij nu al afgelopen?” ,...
.jpg)
Stadt - Kind Of Diversion Het is natuurlijk al veel vaker gememoreerd, maar er blijft blijkbaar...