2013-10-12
Na 25 minuten genieten bleef het opeens stil. “Is hij nu al afgelopen?”, was de eerste gedachte die er in mijn hoofd omging. Maarten van Praag is nog geen grote naam in Nederland, hoewel er misschien wel mensen zijn die zich zijn grootvader Max van Praag herinneren. Al tijdens het luisteren is het duidelijk dat ook kleinzoon Maarten al aardig wat ervaring heeft in de muziekwereld. De voormalig frontman van de band City To City, bracht in 2011 (na negen jaar stilte) zijn eerste soloplaat uit. Met Shells And Stones presenteert hij een EP met wat persoonlijkere nummers. Al bij het eerste nummer belooft dit een fijne EP te worden. Het titelnummer ‘Shells And Stones’, is van alle nummers nog wel het meest folky. Fijne, breekbare gitaarmelodieën en pakkende drums, maar wel met precies die juiste balans tussen geluid en emotie. “Rise Ya Crazy Lovers” kan zich meten met het geluid van The Eagles. Gitaren die onder je huid kruipen, vocalen die zich in je hoofd nestelen en daar de rest van de dag niet meer vandaan komen. Een nummer dat erom schreeuwt om nogmaals gedraaid te worden, en nogmaals. “Take on the world, make every memory last. Rise ya crazy lovers, chase the storms, bang your drums and finish what you have begun”. Met ‘Dear Jessica’ en ‘Poor Boys Heart’ worden de nummers weer even iets kleiner en intiemer. Steelguitar, percussie, blazers en emotionele teksten laten een heel andere kant van Maarten van Praag horen.
Met ‘Poor Boy’s Heart’ wordt er overgeschakeld op een wat rauwer geluid. “Pigeons And Crumbs” opent met stevige elektrische gitaren en flink wat slagwerk. Van Praag’s stem heeft genoeg diepte en bereik om niet onder te sneeuwen in stevige rockmuziek. Als er één nummer echt beter is dan de rest, dan is het ‘Pigeons And Crumbs’ wel. Drummer Sam Zimmerman weet het nummer precies dat beetje extra gas te geven. Een track die onmiddellijk de boeken in kan als een klassieker. Wanneer de EP na het laatste en evengoed prachtige ‘Enfilading Fire’ is afgelopen en de laatste noten van de akoestische gitaar vervliegen, blijft het stil, heel stil.
Maarten van Praag laat met zijn band een fijne mix van poprock en folk horen. Sommige nummers zijn grotendeels tijdens het inzingen in de studio of vlak voor een concert, geschreven. Deze spontaniteit is duidelijk terug te horen. De nummers komen heel natuurlijk en ongekunsteld over. Toch kan een puntje van kritiek niet uitblijven: zes nummers is namelijk veel te weinig.
.jpg)
Los Jalapeños - Seven Los Jalapenos is een driekoppige band uit Den Haag die ontstaan is in...
.jpg)
Tom White - Opposing Forces Tom White is een Amerikaanse zanger/gitarist die ruim tien jaar geleden...