Op de plaat zijn duidelijke invloeden van Nirvana te horen in de opbouw van de liedjes. De stem van zanger Colin Hoogendijk is echter hoger en ook is het tempo op veel nummers hoger dan bij Nirvana. Een nummer zoals 'Cream or Crunch' lijkt nog eerder te passen in het straatje van de Zweedse garageband The Hives. Op een aantal nummers van Seven wordt tijdens de bridge of het refrein geschreeuwd door de zanger. Veel nummers hebben een start-stop-start-stop structuur, waarbij opeens alles stil is en de herrie daarna weer losbreekt. Op de EP laat de band goed horen het opbouwen van een rocksong te beheersen: Het nummer 'Slide Effects' begint laidback, maar eindigt in chaos. Ook op 'Even' is het refrein een stuk harder dan het vers. Op dit nummer, dat ondersteund wordt door strak drumspel, vliegt de stem van de zanger (al dan niet expres) uit de bocht in het refrein.
De EP klinkt als een experimentele tocht, waarbij de band steeds heen en weer gaat tussen stevige popsongs en experimentele rock. Er is steeds een afwisseling tussen stevige, toegankelijke hooks en stukken waarop de band wegscheurt bij het mainstream publiek. Op een volwaardig album zal de band meer tussen beiden moeten gaan kiezen. Deze EP is echter een goede showcase van het bereik van de band. Als Los Jalapenos maar een deel van de explosieve mix die het genereert op de cd kan overbrengen op het publiek dan is het een geslaagde avond.
Town of Saints - Something To Fight WithIn 2010 ontmoetten Harmen Ridderbos (zang, gitaar) en de Finse Heta...
Maarten van Praag - Shells And Stones Na 25 minuten genieten bleef het opeens stil. “Is hij nu al afgelopen?” ,...