2006-06-22
Nelly Furtado is altijd een eigenzinnig artiest geweest. Niet alleen vanwege haar Canadees-Portugese afkomst, maar ook vanwege haar gave om een groot aantal genre’s samen te voegen tot een spannende mix. Dit was al zo ten tijde van haar debuut album Whoa Nelly!, waarbij ze hip-hop combineerde met fado en pop. Op Folkore was de hip-hop invloed wat naar de achtergrond verdwenen. Op haar nieuwe album Loose is dat genre ’Back with a Vengeance’ zoals ze dat zo mooi zeggen in het Engels. Meer dan ooit kiest Nelly Furtado de kant van het door haar zo geliefde hip-hop genre, of beter gezegd, urban. Dit betekent echter nog niet dat Nelly Furtado hier niet haar eigen draai aan heeft weten te geven, zij het in mindere mate dan voorheen. Enerzijds is dat jammer omdat haar songs in het verleden altijd spannend waren. Anderzijds, met producer Timbaland achter de knoppen, kun je er vanuit gaan dat de muziek niet aan kwaliteit heeft ingeboet. De eerste single Maneater knalt in ieder geval flink uit de speakers en het veelbelovende Promiscuous, een duet met Timbaland, toont aan dat er met de vaak zo fabriceerde klinkende urban-sound nog best iets leuks te doen is.
De echte mix tussen het oude werk van Nelly Furtado en de nu door haar gehanteerde urban invloeden, komt tot stand met de nummers Showtime en All good things (come to an end). Dit laatste is nummer is dan ook nog, zij het niet echt merkbaar, voorzien van de gastvocalen van Coldplay zanger Chris martin. Een ander duet is Te Busque , samen uitgevoerd met de inmiddels erg populaire zanger Juanes. Zo blijkt gelijk dat Nelly Furtado haar Zuid-Europese invloeden trouw is gebleven.
De titel van de cd, Loose staat volgens Nelly Furtado voor het ’Just jamming and letting loose’, zoals dat volgens haar plaats vond in de studio. Vandaar ook de ‘the little conversations from the studio between the songs’, aldus Nelly . In mijn oren klinkt het een beetje geforceerd. Net als het nummer In God’s hands . Bij zulke titels is enig wantrouwen vaak sowieso op z’n plaats. En inderdaad, het is zo’n nummer dat in de VS een goede hitkans zou hebben. Dat wil zeggen, het is toch een beetje te kitscherig voor hier.
Zodoende heb ik een klein beetje een dubbel gevoel aan het album overgehouden. Aan ene kant is er meer dan genoeg te genieten en laat Nelly Furtado naar mijn mening zien wat er mogelijk is met de urban sound, buiten de standaard R&B deuntjes om. Tegelijkertijd ben ik bang dat deze sound sommige mensen af zou kunnen schrikken. Daarnaast is het losse karakter van de cd er een beetje geforceerd bovenop komen te liggen. Toch zal dat een groot succes niet in de weg staan denk ik, aangezien urban hard op weg is om de grootste hedendaagse muziekstroming te worden.
Strapping Young Lad - The New BlackWat mij betreft mogen veel bands een voorbeeld nemen aan Strapping Young Lad....
Keane - Under the Iron Sea Het Engelse Keane – dat bestaat uit een zanger, drummer en keyboard speler –...