2013-11-06
In Nederland zal de naam Minyeshu veel mensen vreemd in de oren klinken. In haar geboorteland Ethiopië daarentegen is ze ondertussen een beroemdheid. Minyeshu verhuisde in haar tienerjaren van een klein dorpje naar de hoofdstad Addis Abeba. Hier ontdekte ze zowel haar liefde voor muziek als voor dans. Minyeshu werd niet alleen zangeres bij een lokaal bandje, maar ook danseres bij het Nationale Theater van Ethiopië. Na meerdere wereldtournees, besluit ze in 1996 samen met haar band in Europa te blijven. Hier bracht ze voor het eerst haar muziek uit en Minyeshu presenteert nu al weer haar derde album Black Ink.Minyeshu’s bijzondere achtergrond vertaalt zich terug in haar muziek. Black Ink is een mengeling van traditioneel Afrikaanse klanken, jazz en westerse muziek. Het zou mooi zijn als het niet zo was, maar de beleving van muziek wordt voor een groot deel toch bepaald door de cultuur waarin men op is gegroeid. Een album vol Afrikaanse klanken met teksten in het Amhaars zal in Ethiopië heel anders ontvangen worden dan in Europa. Desalniettemin heeft Black Ink iets bijzonders. De jarenlange ervaring van Minyeshu, in combinatie met een prachtige, warme stem, maken de nummers fijn om naar te luisteren.
Black Ink is een behoorlijk diverse plaat. Het eerste nummer ‘Zare’ (Amhaars voor ‘Vandaag’) is funky met een bijzonder ritme waarin haar roots duidelijk terug te horen zijn. Het is even wennen aan de taal en aan de vreemde cross-over van Afrikaanse percussie, saxofoon en synthesizer. Ietwat vreemd, maar toch verrassend goed. Je kunt hier en daar zelfs wel eens meezingen. Bij het slepende gitaarnummer Jopia bijvoorbeeld: “Jopiaa Jopiaa-jee, jopia jopia-jee!” . Daar blijft het dan helaas wel weer bij, maar het geeft toch wel even een heel multicultureel gevoel. Naast jazz en funk zijn is er ook reggae te horen bij ‘Metche’ en ‘Roman’. Heel anders is weer het ingetogen ‘Hee Boo’, waarin de vocalen extra sterk naar voren komen.
Niet alle nummers zijn even sterk helaas. Doordat de teksten niet te verstaan zijn lijken sommige tracks eindeloos in herhaling te vallen. Hierdoor vraag je je soms af hoe lang het album nog gaat duren. Bij ‘Sehara’ en ‘Yilemedal’ slaat daardoor op een gegeven moment toch de verveling een beetje toe.
Black Ink is kwalitatief een sterk album, maar het is wel een plaat voor de liefhebber. Niet iedereen zal de taal en klanken kunnen waarderen, maar dat geeft ook helemaal niet. Haar tournees zijn de afgelopen jaren drukbezocht en dat zal de komende tijd zeker niet anders zijn.
.jpg)
Aqua Nebula Oscillator - Spiritus MundiWaar het Franse Aqua Nebula Oscillator heen wil met haar muziek is...
.jpg)
Kings of Leon - Mechanical Bull De toekomst van de Amerikaanse band Kings Of Leon hing even aan een zijden...