2013-11-05
BEAR komt uit België, uit Antwerpen om precies te zijn. Wat ze doen? Keihard laten weten dat het land nog iets anders voortbrengt dan K3, Vlaamse frieten, zoete witbiertjes en een record in parlementvormingen. BEAR is namelijk genadeloos, lomp en bovenal hard. Kortom, het ultieme export-product om naast Belgian Asociality en Channel Zero eens goed te laten horen dat Belgen ook pisnijdig kunnen zijn. Dat is, wat je misschien niet zult geloven, verre van aandoenlijk. Een groep van vier pissige Zuiderburen, die klinkt als een mix van The Dillinger Escape Plan, Mastodon en Car Bomb. Dat vertalen ze heel vakkundig naar een atletisch vertoon van technische metal en progressieve hardcore die iedere brave luisteraar van zijn stoel doet schudden en naar troost laat zoeken bij Samson & Gert. Het moge duidelijk zijn dat het debuutalbum Noumenon geen plaat is voor de Ploppers onder ons. Wie dit album voor de eerste keer opzet, dient de eerste vijftig seconden van ‘Boxer’ te koesteren. Het is vrijwel het enige rustmoment dat je zult tegenkomen. De bandnaam is niet geheel toevallig gekozen, want net als dat de beer een jager is, laten ze muzikaal geen enkele prooi voorbij schieten. Alles wordt volledig uit de kast getrokken om te kunnen garanderen dat er van het gehoor van de luisteraar niks overblijft. Ze hebben wel passages die minder bruut zijn, maar dat is waar de vergelijking met Mastodon om de hoek komt kijken. Dat zijn de momenten waarop een tweede monotone stem meezingt. Muzikaal is het net zo agressief als voorheen en heeft het in alles het meeste weg van Car Bomb. Het rauwe, het ongepolijste, vocalen die moeilijk te ontcijferen zijn en daardoor meer als instrumenten in al het geweld te zien zijn. Het gebruik van elektronica en effecten zorgt er weer voor de kleine buiging naar The Dillinger Escape Plan.
Deze sterk mengeling van elementen zorgt er overigens niet meteen voor dat ze je aandacht lang vast houden. Juist door alle chaos en het feit dat ze alle kanten opstuiteren, word het al snel één geheel en heeft geen enkel nummer echt een eigen gezicht. Het is volle poelen vanaf het begin en al die kracht die hier in zit zou net een beetje sterker zijn als er meer dynamiek in zat. De rauwheid is perfect, maar mist de afwisseling. Dit is op deze manier eerder vermoeiend dan dat het enerverend is. Het is zoals ze dat in Samson & Gert vaak genoeg zeggen: “Ik moest kloppen, want de bel doet het niet”. In het geval van BEAR trappen ze die deur kapot, maar het gebruik van een bel zou voor de afwisseling fijn zijn. Dat is dan iets voor in de toekomst, want het is dan wel weer fijn eens iets van deze intensiteit uit het zuiden te horen en wie weet binnenkort ook wel te zien.
.jpg)
Mojo Fury - The Difference BetweenAls er in een persrelease van een album allerlei grote namen worden...
.jpg)
North Mississippi Allstars - World Boogie Is Coming Hoewel de naam North Mississippi Allstars doet vermoeden dat het een groot...